“Ik ben al lid vanaf het begin”, of anders “al heel lang”. Lid, geen ‘abonnee’, maar deel van de club, ermee vergroeid. Ik heb het in zestien jaar KN in allerlei vormen regelmatig mogen horen als ik een van u, beste lezers, aan de lijn kreeg of mail van u ontving.
Soms volgde daarop een compliment, soms een correctie of aanvulling en soms (heel soms) een boze opmerking. Die vervloog trouwens meestal weer snel: gehoord worden en een toelichting krijgen op onze redactionele keuzes, dáár ging het om. Ook deze boosheid is een uiting van diepe betrokkenheid.
Ik deel die betrokkenheid en heb die ook altijd bij mijn collega’s gezien. Katholiek Nieuwsblad draait immers om zoveel meer dan naakte nieuwsfeiten: geworteld in een gedeeld geloof proberen we een katholiek geïnformeerde kijk te bieden op wat zich in Kerk en samenleving afspeelt.
Ik moest eraan denken toen ik terugblikte op de ruim zestien jaar dat ik bij Katholiek Nieuwsblad in dienst was – als u dit leest, is mijn laatste werkdag bijna voorbij en staat een nieuwe uitdaging op punt van beginnen. Er is, vrij naar Prediker, een tijd van komen en een tijd van gaan.
Ook moest ik denken aan Titus Brandsma, wiens gedachtenis we komende week vieren. De vorig jaar heilig verklaarde pater en journalist reflecteerde in 1928 op het toen jonge tijdschrift Ons Geestelijk Erf.
Titus was lid van de allereerste redactie van het blad dat de mystieke traditie van de Lage Landen opnieuw wilde ontsluiten. En ze mikten hoog, die stichters. Het ging hun er niet alleen om de feitenkennis over mystieke schrijvers te vergroten, nee: het ging erom “dezer woorden weer opnieuw [te] doen klinken in Nederland, hoorbaar en verstaanbaar in zoo breed mogelijken kring”.
Oude woorden weer laten klinken, “hoorbaar en verstaanbaar in zoo breed mogelijken kring”. Dat is, terugkijkend, misschien de rode draad door die zestien jaren geweest (zij het dan impliciet en zonder de pretentie Titus’ schoenen te kunnen vullen): iets verstaanbaar maken van die rijke traditie waarin we staan; een traditie die zoveel te zeggen heeft aan een wereld (en een Kerk) die soms lijkt dol te draaien. Oók (en misschien wel juist ook) als niet alles op rolletjes loopt en we ons bezig moesten houden met onder meer misbruikschandalen en politieke polarisatie.
Staan in die traditie leert me overigens ook dat wat goed is, dóórgaat, los van de poppetjes. Als Katholiek Nieuwsblad later dit jaar zijn veertigjarig jubileum viert, heeft het enkele doemprofeten die het een wiegendood voorspelden, toch al ruimschoots overleefd.
Verdwijnt mijn betrokkenheid bij KN nu? Nee, natuurlijk niet. Welbeschouwd word ik gewoon weer wat ik al was voordat ik ooit tot de redactie toetrad: lezer, zij het dan niet “vanaf het begin”, want ik was de luiers nog maar nauwelijks ontgroeid toen KN van start ging. Lid word ik, op een nieuwe manier deel van de club, ermee vergroeid, zoals u en met u. Het is me een eer.
Het ga u goed!
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit artikel is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
