“Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt…”: het zijn de traditionele woorden voordat we te communie gaan. Helaas is terwijl we naar voren lopen de daaropvolgende gedachte bijna even traditioneel: “…maar dank u dat ik toch wel wat waardiger ben dan die ander daar.”
Als missionair werker heb ik voor verschillende christelijke stromingen gewerkt. Overal is oecumene een lastig ding. In een protestantse kerkenraadsvergadering ontstond er bijvoorbeeld eens een discussie: konden we wel samen met die andere protestantse kerkstroming een viering houden? Om deze en die reden zijn we het immers met elkaar oneens! In de katholieke Kerk is de Eucharistie het strijdtoneel. Hoeveel mensen halen immers de meetlat voor volledige deelname niet?
Tijdens die kerkenraadsvergadering jaren geleden dacht ik verontwaardigd: “Maar het is toch juist de bedoeling dat we het oneens zijn! Oecumene móet schuren. Oecumene vindt niet pas plaats als je hetzelfde gelooft als je christelijke broeders en zusters. Als je exact hetzelfde gelooft, is het geen oecumene, maar de stompzinnige ontdekking dat je al die tijd al hetzelfde was en per ongeluk in twee verschillende kerkgebouwen was beland.”
Oecumene is voor mij het besef dat er iets in de wereld is dat belangrijker is dan het op ieder punt exact met elkaar eens zijn. Wat dit was, liet Jezus zien, juist in de voorlopers van de Eucharistieviering. Hij brak het brood met vijfduizend mensen tegelijk, zonder hun geloofsbelijdenis te controleren! Daarna brak hij brood met bekende zondaars. Expres! De religieuze leiders spraken er toen al schande van. Is dit dan dezelfde Jezus, die nu volgens sommigen vrijwel iedereen van het altaar weert omdat ze niet voldoen?
“Er is iets dat belangrijker is dan het volledig met elkaar eens zijn en dat is de liefde”
Tweet dit!
In 2013 publiceerde de Pauselijke Raad voor de Eenheid onder de Christenen met de Lutherse Wereldfederatie een document. Daaruit spreekt dat gezamenlijk Eucharistie vieren mogelijk zou moeten zijn. Als je maar gelooft in Jezus’ aanwezigheid in het sacrament en in het offer dat herdacht wordt – voor beide partijen een dogmatisch ontzettend minimale en gemakkelijke eis. Eén die we opnieuw volledig op Jezus zelf kunnen terugvoeren.
De reden waarom oecumene zo belangrijk is, is dezelfde reden dat ik katholiek kon worden, ja, dat ik die stap zelfs met volle overtuiging kon zetten. Er is iets dat belangrijker is dan het volledig met elkaar eens zijn en dat is de liefde.
Laten we inderdaad in de Eucharistie de werkelijkheid van Jezus’ aanwezigheid zien. Maar zijn aanwezigheid met de open armen van de barmhartige Vader. Laten we een Jezus zien die, zoals in de evangeliën, zegt: mijn genade is genoeg. Ik ontvang je met open armen, Ik hou van je en Ik zal altijd van je blijven houden.
Laten we dit goede voorbeeld, dat Jezus ons gaf, samen gedenken, in het besef dat Hij zijn leven voor iedereen gaf. Laat Gods liefde ieder mens omarmen, omdat ieder mens in zijn ogen onmeetbaar waardevol is.
Nadia Kroon is dominicanes en theoloog. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
