Wat hebben we met z’n allen geapplaudisseerd voor de verpleegkundigen en de artsen. En terecht. Wat hebben ze een werk verzet en wat was hun toewijding groot. We mogen als burgers van dit land trots zijn op onze zorgmedewerkers en onze gezondheidszorg.
Maar…
Ja, er is een maar, en dat is het probleem van de toekomst. Onze gezondheidszorg wordt namelijk onbetaalbaar. En de vraag is of er een oplossing is.
Ik geef een enkel cijfer, indicatief omdat financiële cijfers in de gezondheidszorg ook heel erg te maken hebben met definities. Op dit moment kost de zorg per persoon rond de 5500 euro per jaar, en in 2040 is dat 11.000 euro geworden. Daarna stijgen de kosten tot 2060.
Onze zorg kostte ons rond 2000 zo’n 4 à 5 procent van het Bruto Binnenlands Product, en inmiddels is dat percentage al opgelopen tot 10. In tegenstelling tot de beeldvorming is er de afgelopen jaren veel meer geld naar de zorg gegaan, en dat proces gaat door.
De oorzaken zijn bekend. We worden ouder, en oudere mensen kosten veel geld. Heel veel geld. Meer dan de helft van de zorguitgaven is bestemd voor ouderen boven de 65 jaar. Zelf heb ik op deze leeftijd ook aardig bijgedragen aan die stijging.
Daarnaast komen er steeds meer dure medicijnen op de markt en is er sprake van een voortgaand proces van vroegdiagnostisering, waardoor steeds meer mensen behandeld kunnen worden voor ziektes die vroeger snel tot de dood zouden hebben geleid.
“In tegenstelling tot de beeldvorming is er de afgelopen jaren veel meer geld naar de zorg gegaan”
Tweet dit!
Wie zal dat betalen? Ziehier mijn dilemma. Want ik heb het gevoel dat we het extra benodigde geld niet gaan weghalen bij het onderwijs, de politie of uit de Derde Wereld. Vooralsnog lijkt de enige mogelijkheid om economische groei aan te jagen waardoor de stijging van de kosten voor een deel uit deze groei kan worden betaald.
Echter, groei is strijdig met alles waarvoor we als samenleving staan wanneer het gaat om milieu, klimaat en duurzaamheid. Juist de laatste maanden hebben ons geleerd, dat het met de duurzaamheid de goede kant opgaat wanneer de economische activiteiten afnemen.
Duurzame groei dan maar? Het lijkt het toverwoord te zijn, maar het is meer toveren dan reëel. Toch zie ik het woord steeds meer in de krantenkolommen verschijnen, mede geïnspireerd door het programma van Frans Timmermans en de Europese Commissie over een groen herstelprogramma.
Misschien is het nu niet het geschikte moment om over de kosten van de gezondheidszorg te praten, maar aan de andere kant toch wel. We hebben met z’n allen ervaren hoe essentieel een adequate gezondheidszorg is. En die willen we graag zo houden. Maar juist dan ervaren we het dilemma des te meer. Goede zorg of duurzaamheid: het is een vals dilemma, maar ik weet de oplossing in alle eerlijkheid niet.
Ik ben benieuwd of partijen in de aanstaande verkiezingsprogramma’s iets over dit dilemma gaan schrijven. Wat mij betreft graag.
Andries Knevel is schrijver en televisiepresentator. Hij schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
