Robert Bowers, de man die onlangs in een Amerikaanse synagoge elf mensen doodschoot, heeft zijn leven mede te danken aan een Joodse verpleger. Ari Mahler legt zelf uit waarom.

“Ik ben de Joodse verpleger”, begint Ari Mahler zijn verklaring op Facebook. “Ja, die Joodse verpleger.  Degene over wie mensen praten in verband met de schietpartij in Pittsburgh waarbij elf doden vielen. De traumaverpleger die in de Eerste Hulp zorgde voor Robert Bowers die ‘alle Joden moeten dood’ riep toen hij het ziekenhuis in werd gereden. De Joodse verpleger die een zaal in rende om zijn leven te redden.

Om eerlijk te zijn ben ik wat onzeker om dit te delen. Ik voel mij nu erg eenzaam en de ironie dat de hele wereld over mij spreekt lijkt mij niet terecht zonder de kans voor mijzelf te spreken.

Als kind te worden uitgemaakt voor ‘de Joodse dit of dat’, was ongetwijfeld verbonden met denigrerende connotaties. Daarom voelt het nu zo raar dat mensen dat nu ineens zien als een beminnelijke term. Als volwassene maakt het afstand doen van mijn geloof door te zeggen dat ‘ik niet zo gelovig ben’, het makkelijker voor mensen om te accepteren dat ik Joods ben, vooral als ik zeg dat mijn vader rabbijn is.

‘Ik ben niet zo gelovig’ is zoiets als ‘maak je geen zorgen, zo Joods ben ik niet en daarom ben ik niet heel anders dan jij’. En altijd kijken mensen mij niet meer zo raar aan als een paar seconden daarvoor.

Als kind heb ik heel wat antisemitisme meegemaakt. Het is moeilijk te zeggen of het altijd het product was van echte haat, of dat kinderen die zelf problemen hadden een reden hadden om mij eruit te pikken. Jazeker, er waren ook wat andere Joodse kinderen op mijn school, maar niemand had een vader die rabbijn was. Ik vond tekeningen op mijn tafel van mijn gezin dat de gaskamers werd in gemarcheerd, hakenkruizen op mijn kluisje, briefjes met ‘sterf Jood, groetjes, Hitler’. Het was een andere tijd, toen pesten nog niet zo in de gaten werd gehouden als nu. Ik was ook nog eens zwak. In plaats van iemand erover te vertellen verborg ik mij achter angst. Vertellen wie dit deden zou de gevolgen alleen maar veel erger maken.

Hoe dan ook was ik niet geschokt door het feit dat deze schietpartij plaatsvond. Eerlijk gezegd is het slechts een kwestie van tijd voor de volgende gebeurt. De geschiedenis weerlegt de hoop dat dingen zullen veranderen. Mijn hart hunkert naar verandering, maar het klimaat van vandaag bevordert geen koestering, tolerantie of beschaafdheid. Zelfs voor deze schietpartij plaatsvond was er geen bewijs van het tegendeel. Volgens de FBI en het Southern Poverty Law Center maken Joden slechts 2% uit van de totale bevolking van de VS, maar is 60% van alle religieuze haat tegen hen gericht. Ik weet niet waarom mensen ons zo haten, maar de onderbuik van het antisemitisme lijkt het goed te doen.