Een radio-interview over de eerder dit jaar overleden Amerikaanse predikant Tim Keller – plus een onverwachte ontmoeting – brengen Timothy Schilling tot een aantal inzichten over evangelisatie.

Midden in Amerika moest ik aan evangelisatie denken. Dit kwam eerst door de billboards langs de weg en daarna door een gesprek op de radio. De billboards stelden Jezus voor volgens het visioen van H. Maria Faustina Kowalska. Rood en wit licht (wat symbool staat voor zijn offer en zuiverheid) straalde uit de wond in zijn zij. Onder het beeld stond de tekst Jesus, I trust in you. Het gesprek op de radio ging over de pas overleden predikant en schrijver Tim Keller.

Effectieve evangelist

Bij het zien van de billboards dacht ik: katholieken kunnen blijkbaar óók evangeliseren. En omdat ik zelf het goede nieuws van God wil doorgeven, luisterde ik met belangstelling naar wat over Keller gezegd werd, want hij was een zeer effectieve evangelist.

De mensen aan het woord vertelden over Kellers manier van evangeliseren. Drie punten bleven me bij. Het eerste is dat Keller ontzettend nieuwsgierig was naar mensen. Hij wilde weten wat in hun leven speelde en vroeg er nadrukkelijk naar.

Mensen bijstaan

Het tweede is dat mensen soms meer dan gewoonlijk openstaan voor het evangelie. Vaak gebeurt dit op kwetsbare momenten, wanneer iemand ineens beseft: op eigen kracht red ik het niet. Mensen bijstaan in zulke momenten is een christelijke plicht, zonder dat we van hun kwetsbaarheid misbruik maken.

Het derde punt is dat het belangrijk is om antwoorden te kunnen geven – vanuit de Bijbel, de christelijke traditie en ons eigen leven – op de moeilijke vragen die zoekende mensen onvermijdelijk stellen. Zoals: waarom zie ik nu geen wonderen? Of: waarom laat God goede mensen lijden? Volgens Keller moeten geloofsverkondigers niet paraat staan met definitieve antwoorden, maar kunnen ze wel laten zien dat de Kerk zelf met zulke vragen worstelt, en dat de christelijke traditie veel wijsheid bevat. Voor een voorbeeld hiervan, zie Kellers boek In alle redelijkheid. Christelijk geloof voor welwillende sceptici.

Gesprek

Tot dusver de theorie, nu de praktijk. Laatst was ik bij de garage, want mijn auto had een reparatie nodig. Een jongeman was zo vriendelijk om mij naar huis te rijden en we raakten in gesprek.

“Kom jij uit de VS?”, vroeg hij enthousiast. “Ik vind Amerika geweldig. Volgend jaar wil ik daar studeren. Ik weet alleen niet waar precies.”

‘Daar word je voor betaald?’

Hij vroeg hoe ik in Nederland was beland. Ik zei dat mijn vrouw Nederlands is, dat mijn kinderen hier opgegroeid zijn en dat ik werkzaam ben als theoloog.

“Een theoloog? Wat is dat?”

“Ik probeer mensen te helpen om God te vinden en in de relatie met God te groeien.”

“En daar word je voor betaald?”

“Ja hoor”, zei ik, dankbaar denkend aan mijn werkgever.

Goede regels

“Zelf ben ik niet gelovig”, zei hij bijna verontschuldigend. “Zo ben ik niet opgegroeid. Maar de regels van het geloof spreken me wel aan.”

“Je bedoelt de tien geboden?”

“Ja, dat zijn goede regels. Ik probeer ernaar te leven. Later wil ik ze ook doorgeven aan mijn kinderen.”

“Weet je wat ik ook mooi vind aan jouw geloof?”, ging hij verder. “Dat je passie hebt. Dat zie ik aan je. Je weet waarvoor je leeft. Dat wil ik ook.”

Een wederzijds genoegen

Ik vroeg naar zijn plannen. Naast een master halen in de autobranche wil hij graag accentloos Engels leren spreken. Veel meer had ik hem willen vragen – over zijn achtergrond en dromen – maar ineens stonden we voor deur.

“Meneer, het was me een genoegen.”

“Wederzijds”, zei ik. “Dank voor de rit. Ik ga voor jou bidden – dat je goede keuzes maakt en geluk vindt.”

“Dankjewel!” Hij zwaaide, deed het raampje omhoog en reed weg.

Met passie leven

Toen dacht ik: dat zijn ook leerpunten voor de geloofsverkondiger: mensen willen richtlijnen voor het leven, structuur, een doel; en ze willen met passie leven. God kan die dingen geven. Bid dus voor deze jongeman, en voor ons allen, dat we het echte geluk mogen vinden.

Timothy P. Schilling is stafmedewerker van het Centrum voor Parochiespiritualiteit, dat gesponsord wordt door de Congregatie van het Heilig Sacrament.