Wanneer de film begint met medeleven aan de slachtoffers en nabestaanden van de recente aanslagen in Sri Lanka, en bekend is dat de release van diezelfde film in Nieuw-Zeeland is uitgesteld uit piëteit voor de slachtoffers van de aanslagen in Christchurch, dan is direct duidelijk dat Hotel Mumbai een afschuwelijk verhaal gaat vertellen.
Velen van u zullen het zich vast nog herinneren. Op 26 november 2008 vonden in de Indiase stad Moembai op meer dan tien locaties terroristische aanslagen plaats, waarbij 173 doden en ruim driehonderd gewonden vielen.
De film Hotel Mumbai richt zich volledig op de aanslagen in het luxe Taj Mahal Palace Hotel. Gedurende 68 uur werden daar zo’n honderd mensen (gasten en personeelsleden) gegijzeld door vier extreem gewelddadige en zwaarbewapende islamitische militanten uit Pakistan. Een eeuwigheid, omdat de getrainde commando’s uit Delhi op zicht lieten wachten.
De film volgt van dichtbij een aantal personages. Hotelbediende Arjun, die in de sloppenwijken woont met zijn hoogzwangere vrouw en dochtertje en bijna zijn baan verliest omdat hij zijn schoenen kwijt is. Dappere chef-kok Oberoi, een jong Amerikaans-Indiaas stel samen met hun baby en kindermeisje, een duistere Russische zakenman.
Bovenal volgt Hotel Mumbai de gruweldaden van de terroristen, zonder veel van hun achtergrond te weten te komen. Ze worden aangestuurd door The Bull, die onzichtbaar, via een telefonische verbinding, voortdurend meldt dat Allah op hen wacht in het paradijs.
Het expliciete geweld is te gruwelijk voor woorden. Natuurlijk krijgt (het overigens qua spel en narratief goede) Hotel Mumbai de hoogste leeftijdsclassificatie (16+) toebedeeld, maar eigenlijk zou ‘ongeschikt voor iedereen met een hart’ een betere richtlijn zijn.
De willekeur, de gewetenloosheid, de zinloosheid: het is welhaast te veel om aan te zien. Het voelt dan ook uiterst ongemakkelijk om Hotel Mumbai te aanschouwen met op links gekraak uit een emmer popcorn en op rechts een biertje dat open plopt.
Moeten films als deze wel gemaakt worden? Wellicht, omdat ‘Opdat wij niet vergeten’ belangrijk en schokkend actueel is. Maar ook omdat tussen al het volstrekt onmenselijke, toch altijd enige menselijkheid blijft bestaan.
Zorg voor elkaar, dapperheid, geloof, hoop, liefde: sommige levenskrachten blijken onuitroeibaar. Dat hoopgevende feit is de enige reden om Hotel Mumbai te doorstaan.
Film: Hotel Mumbai (2018), India/VS/Australië, 123 min. Regie: Anthony Maras, met o.a. Dev Patel, Anupam Kher en Nazanin Boniadi.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
