De eerste beelden van Ramen Shop zijn illustratief voor het hele verhaal. Terwijl er zichtbaar én hoorbaar met veel smaak kommen ramen (noedelsoep) naar binnen worden geslobberd, verzucht de jonge chefkok Masato: “Was ik maar een kom ramen, dan zag mijn vader me tenminste staan.” Een uitspraak die veel zegt over de waarde van familie in de Aziatische samenleving, over de eveneens grote rol van eten daarin en over de moeizame relatie die Masato met zijn vader heeft.
Masato werkt in het ramenrestaurantje van zijn Japanse vader. Zijn Singaporese moeder is hij al op jonge leeftijd verloren. Hij heeft nauwelijks herinneringen aan haar, maar weet nog wel dat ze heerlijke bak kut teh kon koken, een soep van varkensribben.
Wanneer ook zijn vader overlijdt, vindt hij oude foto’s van het gezin terug en een notitieboek vol recepten van zijn moeder. Hij besluit naar Singapore af te reizen om meer over zijn familiegeschiedenis te weten te komen.
Deze geschiedenis is complexer dan gedacht. De grote en oprechte liefde tussen zijn ouders wordt beïnvloed en gehinderd door de verstoorde verhouding tussen Japan en Singapore. De oma van Masato blijkt nog te leven, maar is allerminst benaderbaar. Ze zit vast in haat en achterhaalde opvattingen.
Toch probeert Masato met haar in contact te komen, en wel door het creëren van een bijzonder nieuw gerecht, dat de twee culturen samenbrengt: een mix van Japanse noedelsoep en de Singaporese varkenssoep. Het ultieme verzoeningsgerecht.
Alles in Ramen Shop wordt wat zoet gebracht. In flashbacks zijn de ouders van Masato vooral naar elkaar aan het glimlachen en iedere fase in de ontwikkeling van zijn nieuwe bouillon die Masato aan mensen laat proeven, wordt in superlatieven gewaardeerd.
De film laat uiteindelijk vooral zien hoe diep eten verankerd kan zitten in een cultuur en hoe het mensen (weer) bij elkaar kan brengen. Het is eten dat verleidt en verzoent, zo lijkt Ramen Shop te willen zeggen.
Liefde voor eten en eten vanuit liefde: het is een wisselwerking, zo wordt nadrukkelijk onderstreept. Misschien wat minder herkenbaar voor ons nuchtere stamppot-met-worst-en-jus-in-een-kuiltje Nederlanders, maar de vervoering waarmee in Ramon Shop over eten wordt gesproken (“Kijk eens naar de kip! Ruik die rijst!” – alsof het wereldwonderen zijn) is aanstekelijk. Hoe laat eten we eigenlijk vandaag…?
Film: Ramen Shop (2019), Singapore/Japan, 89 min. Regie: Eric Khoo, met o.a. Takumi Saitoh en Seiko Matsuda.
