Als baby is Lianne Christ al met haar ouders op missie geweest, maar nu gaat ze op eigen houtje. Een jaar lang zal ze in Cambodja Engelse les geven. Ze kijkt ernaar uit om in september naar de andere kant van de wereld te vertrekken: “Ik wilde terechtkomen waar God mij wil hebben.”

Over ongeveer twee maanden reist de negentienjarige Lianne Christ naar de Cambodjaanse stad Sihanoukville. Daar zal ze een jaar lang als missionaris werken voor een onderwijsproject van de salesianen van Don Bosco, een wereldwijde priestergemeenschap.

Christ rondde een tijdje geleden haar opleiding Maatschappelijke Zorg versneld af, wat haar de ruimte gaf om na te denken over wat ze daarna wilde doen. “Ik vond het een mooi idee om me een bepaalde periode in dienst van het geloof in te zetten”, vertelt ze.

Niet nieuw

Bij de gemeenschap Emmanuel volgt ze een onderscheidingsjaar; daar is ze gaan kijken wat de mogelijkheden voor haar idee waren en werd ze geholpen met zoeken naar mogelijke organisaties. “Zo ben ik bij vrijwilligersorganisatie Fidesco uitgekomen, waarbij de mogelijkheid om één jaar op missie te gaan mij goed uitkwam.”

Hoewel ze zich er niets van kan herinneren, is het missionarisbestaan niet helemaal nieuw voor haar: toen ze een baby was, deden haar ouders missiewerk in Brazilië. Toch is haar aanstaande uitzending naar Cambodja geen langverwachte droom die uitkomt: “Dit is toevallig op mijn pad gekomen”, zegt Christ. “Ik wist alleen dat ik iets wilde doen, maar wat precies, dat wilde ik open laten. Ik wilde terechtkomen waar God mij wil hebben, dus niet perse aan de andere kant van de wereld.”

Cultuurverschillen

Christ heeft zelf niet gekozen voor Cambodja: bij Fidesco worden bestemmingen toegewezen. Het Zuidoost-Aziatische land was aanvankelijk een grote verrassing voor haar, maar inmiddels heeft ze zich flink verdiept in haar bestemming. “Het is een hele andere cultuur dan hier”, legt ze uit. “Daar zijn de mensen hoofdzakelijk boeddhistisch, dus het wordt wennen aan die manier van leven.”

De school waar Christ gaat werken wordt gerund door de salesianen en is dus een christelijke school, maar vrijwel alle leerlingen zijn boeddhistisch. Tijdens de videogesprekken die ze ter voorbereiding heeft gevoerd met de verantwoordelijke van het project daar, is dan ook ter sprake gekomen hoe ze daar haar geloof moet beleven.

“Het is belangrijk om dat vooral te leven: de barmhartigheid en de kracht die ik van de Heilige Geest ontvang te tonen”, vertelt Christ. “Dus vooral gewoon leven zoals je bent; dat geeft de kinderen ruimte om vragen te stellen en een gesprek op gang te brengen.”

Voor de klas de hele Bijbel uitleggen is volgens haar dus niet de bedoeling: “Het gesprek over geloof moet op een natuurlijke wijze tot stand komen.”

‘Variatie’

Christ krijgt drie taken in Sihanoukville. Ze zal Engelse les geven op de middelbare school, als sociaal-cultureel begeleidster werken op een kleuterschool en helpen op een hotelschool. Dat zijn veel ballen om tegelijkertijd in de lucht te houden, maar Christ vindt dat juist positief: “Die verschillende taken vind ik leuk, dat zorgt voor veel variatie in mijn dagen.”

“Ik kom straks op veel plekken en mag veel mensen ontmoeten”, vervolgt ze. “Ik zal veel nieuwe dingen leren; ik ben tenslotte geen lerares vanuit mijn achtergrond, dus het wordt een hele mooie uitdaging.”

Geloof als steun

Het geloof zal een belangrijke steun zijn tijdens haar missiejaar, verwacht ze. “Het geloof is in mijn leven geworteld en geeft veel kracht. Ik ben straks in een totaal ander land, ver van mijn familie; ik weet dat dat moeilijk kan worden. Het geloof zal in lastige periodes dan belangrijk voor mij zijn. Ik ben niet alleen en mag weten dat het goed komt.”

Momenteel is Christ druk bezig met de voorbereidingen voor haar reis. Zo leert ze Khmer, de belangrijkste taal van Cambodja, en heeft ze gesprekken gevoerd met vrijwilligers die eerder in het land geweest zijn, om meer te weten te komen over wat ze kan verwachten.

Haar voorbereidingen zijn dus vooral praktisch, “maar ik onderneem bijvoorbeeld ook uitstapjes met mijn familie”, zegt ze, “om langzaam afscheid te nemen”.

‘Afstand nemen’

Als ze eenmaal in Sihanoukville is aanbeland, is Christ van plan om niet te veel op het thuisfront te leunen. “Ik wil me graag volledig op de missie kunnen focussen: als ik heel vaak contact heb, hou ik te veel vast aan thuis.”

“Zeker in het begin wil ik daarom wat afstand nemen, om erin te komen”, zegt ze. “Mijn ouders begrijpen dat goed: omdat ze zelf ook missionaris zijn geweest, weten ze wat mij te wachten staat.”