Clotilde en François Veldekens vertrokken twee jaar geleden met hun acht maanden oude dochter op missie naar Zuid-Afrika. Missiewerk en gezinsleven blijken elkaar daar een diepere laag te geven: “Het lijkt soms wel alsof we met drie personen op missie zijn: François, ik en onze relatie.”

De missie van de familie Veldekens zit er bijna op: over ongeveer een maand keren ze vanuit Kaapstad na twee jaar terug naar Europa. In september 2021 vertrok het Belgisch-Franse echtpaar met hun acht maanden oude dochter Héloïse via vrijwilligersorganisatie Fidesco naar de Zuid-Afrikaanse stad. Daar gingen ze aan de slag voor een onderwijsproject van de plaatselijke salesianengemeenschap.

Levenslessen

Het project biedt kansarme jongeren de mogelijkheid om onderwijs te volgen: tieners die in het reguliere middelbare onderwijs zijn uitgevallen, kunnen er alsnog hun diploma halen en jongvolwassenen kunnen er enkele opleidingen volgen.

Clotilde legt uit dat het daarbij vooral draait om het leren van levenslessen: “Veel van onze studenten komen uit gebroken gezinnen en hebben te maken gehad met drugs en armoede. Hier geven we hun een veilige plek waar ze zich kunnen ontwikkelen.”

Waarde toevoegen

Wie via Fidesco op missie gaat, bepaalt niet zelf waar hij of zij terechtkomt. Wel vroegen François en Clotilde om naar een bestemming gestuurd te worden waar ze beiden voor dezelfde organisatie zouden werken. “Onze relatie is een waarde die we kunnen toevoegen aan wat we doen”, zegt Clotilde. “Het is een groter onderdeel van onze missie dan we aanvankelijk beseften”, vult François aan.

Ongeveer de helft van de jongvolwassen studenten is namelijk alleenstaande ouder. Velen hebben ook kinderen van verschillende partners en komen zelf evenmin uit een volledig gezin. “Met sommigen praten we over het ouderschap; Héloïse is daarin een belangrijke ‘gespreksstarter’, omdat veel jonge ouders geïnteresseerd zijn in de manier waarop we met haar omgaan”, vertelt Clotilde.

Volgens haar maken verschillen in cultuur en achtergrond het niet altijd gemakkelijk om daarin een positie in te nemen. “Wij komen allebei uit liefdevolle gezinnen. Dat is een heel ander referentiekader dan de meeste ouders hier hebben”, zegt ze. “We willen niets verkeerds zeggen; daarom is het gemakkelijker om gewoon te laten zien wat we doen.”

Elkaar aanvullen

Twee jaar lang op missie zijn in het buitenland zou voor veel families een stressfactor zijn, maar de Veldekens zeggen juist het tegenovergestelde te ervaren. Uitdagingen overwinnen blijkt gemakkelijker dan ze van tevoren verwacht hadden, vertelt Clotilde: “We vullen elkaar goed aan. Het lijkt daardoor soms wel alsof we met drie personen op missie zijn: François, ik en onze relatie.”

Die relatie is volgens haar sterker geworden door het missiewerk: “Het heeft ons in staat gesteld om hetzelfde doel na te streven, waarbij we hebben kunnen zien hoe we elkaar met onze talenten kunnen helpen om dat doel te bereiken.”

Vijf jaar geleden leerden François en Clotilde elkaar kennen. Na een jaar trouwden ze en vrijwel meteen daarna brak de coronaperiode aan. “Na deze twee missiejaren hebben we pas echt begrepen hoe belangrijk het is om tijd voor elkaar en voor ons gezin te nemen”, legt François uit. “We proberen de ander ook tijd voor zichzelf te gunnen: als Clotilde bijvoorbeeld Héloïse van de kinderopvang ophaalt, neemt ze daar meer tijd voor zodat ik kan gaan hardlopen.”

‘Zuiverend’

Ook het geloofsleven van het gezin ontwikkelde zich dankzij het verblijf in Zuid-Afrika verder. De confrontatie met cultuurverschillen speelde daarin een voorname rol: “Als je te maken krijgt met een andere cultuur, kan het lastiger worden om uiting te geven aan je geloof”, aldus François.

De Franstalige Congolese Mis die het gezin in Kaapstad wel eens bezoekt, duurt bijvoorbeeld twee keer zo lang als een Europese Mis, terwijl de Engelstalige Mis een uitdaging vormt vanwege het taalverschil. “Daardoor is samen bidden belangrijker geworden, omdat we dat in onze eigen woorden en op onze eigen manier kunnen doen”, zegt hij. “Geconfronteerd worden met andere gebruiken heeft ons ertoe aangezet om nieuwe, eigen gebruiken te creëren.”

Op missie gaan werkt ook “zuiverend” voor de band van het gezin met de Kerk, vult Clotilde aan. “In je parochie heb je gebruiken en voorkeuren, maar hier hebben we dat allemaal niet: we hoeven niet na te denken over liederen, maar kunnen ons volledig op Christus richten. Onze band met God is eenvoudiger geworden.”

Vertrouwen

Wanneer François, Clotilde en Héloïse in augustus terug naar huis vliegen, nemen ze heel wat nieuwe inzichten mee. Het belang van vertrouwen is volgens Clotilde een van de belangrijkste lessen die ze getrokken hebben uit wat ze in Kaapstad zagen.

“Door wat ze meegemaakt hebben, vertrouwen onze studenten vaak helemaal niemand, zelfs hun familie niet”, zegt ze. “Dat heeft ons doen beseffen hoe belangrijk vertrouwen binnen een gezin is. Dat willen we doorgeven aan Héloïse en in onze omgeving verspreiden.”