Het bisdom Roermond heeft in vijf jaar tijd alle kerkelijke voorwerpen in het bisdom geïnventariseerd. Nu die forse klus erop zit, weet men precies wat er zoal aan erfgoed in de Limburgse kerken staat.
De inventarisatie was gepland om drie jaar te duren. Door het onverwacht grote aantal gevonden voorwerpen duurde de klus uiteindelijk twee jaar langer dan verwacht. Projectmedewerkers en vrijwilligers hebben samen zo’n driehonderd kerkgebouwen onderzocht.
Dit was niet de eerste keer dat er een inventarisatie plaatsvond: veertig jaar geleden gebeurde dat ook al. Maar volgens Matheu Bemelmans, woordvoerder van het bisdom van Roermond, was dat nog met de middelen van toen. “Toen gebruikte men inventarisatielijsten en zwart-witfoto’s. Niet alles werd gedocumenteerd, in tegenstelling tot nu.”
De nieuwe inventarisatie was hard nodig volgens het bisdom: “We wilden graag weten wat er aan spullen beschikbaar is in de kerken”, zegt Bemelmans. “We hadden een globaal idee, maar wisten het niet precies.”
Ook is er gebruik gemaakt van nieuwere technologie. Bij de eerste inventarisatie gebruikte men papieren inventarisatielijsten die werden opgeslagen in archieven. De nieuwe lijsten zijn allemaal in een online archief terug te vinden. Parochies krijgen zelf toegang tot dit digitale archief, zodat ze bijvoorbeeld bij kerksluiting of de overname van objecten wijzigingen kunnen doorgeven.
Een van de grotere opgaven was volgens Bemelmans dat er veel meer kerkvoorwerpen waren dan verwacht: “We dachten dat het om zo’n vijftig voorwerpen per kerk ging, maar het bleek om honderden per kerk te gaan.”
“Uiteindelijk werd alles opengetrokken, van kasten tot kelderdeuren. Daar vonden we beelden, crucifixen, banieren: overal stond er iets.”
Het bisdom heeft verschillende projectmedewerkers aan de klus gekoppeld en zette ook vrijwilligers in. Het project is mede gefinancierd door het Mondriaan Fonds, een stimuleringsfonds voor cultureel erfgoed.
Per kerk is er ook een “kerncollectie” vastgesteld, dat zijn de voorwerpen die door hun hoge waarde behouden moeten blijven. Alle gegevens zijn in een besloten database opgeslagen in het Catharijneconvent in Utrecht.
