In de VS loopt een onderzoek naar het aartsbisdom New Orleans, waar mogelijk kindersekshandel door geestelijken in de doofpot is gestopt. Er zou onder meer sprake zijn van het betalen van zwijggeld en het overplaatsen van beschuldigde geestelijken.

Op 25 april deed de politie van de Amerikaanse staat Louisiana een huiszoeking bij het aartsbisdom New Orleans, op zoek naar documenten die verband houden met een uitgebreid onderzoek naar de manier waarop het aartsbisdom is omgegaan met beschuldigingen van misbruik. Volgens het huiszoekingsbevel wordt toegang geëist tot de archieven wegens een mogelijke schending van het misdrijf van “handel in kinderen voor seksuele doeleinden”.

Volgens een woordvoerder van het aartsbisdom heeft “het onderwerp seksueel misbruik al twintig jaar onze aandacht”. Daarom heeft het aartsbisdom de wetshandhavers volledige medewerking beloofd.

Verkrachting en ontvoering

Het huiszoekingsbevel is waarschijnlijk gegeven op basis van een onderzoek rond de voormalige priester Lawrence Hecker. De inmiddels 92-jarige Hecker is beschuldigd van onder meer verkrachting en ontvoering van een minderjarige, wat in 1975 of 1976 zou hebben plaatsgevonden.

Volgens het aartsbisdom heeft hij “sinds 2002 geen priesterlijke bevoegdheden meer” en is hij “in 2018 uit het priesterambt gezet wegens misbruik van een minderjarige”.

Medische evaluatie

In 1999 moest Hecker van de toenmalige aartsbisschop van New Orleans een medische evaluatie ondergaan, waarbij hij klinisch gediagnosticeerd werd als pedofiel. Volgens wetshandhaver Scott Rodrigue werd hij desondanks “overgeplaatst naar een andere parochie, met de zegen van de aartsbisschop, die op de hoogte was van zijn diagnose”.

Hecker zou ook “niet de enige priester van het aartsbisdom zijn geweest die psychiatrische tests onderging op basis van beschuldigingen van seksueel misbruik van kinderen”.

Zwijggeld

Het onderzoek naar Hecker, samen met “interviews met slachtoffers en eerder door de rechter verzegelde documenten”, deed onderzoekers vermoeden dat “hooggeplaatste leden” van het aartsbisdom op de hoogte waren en “beweringen over wijdverspreid seksueel misbruik van minderjarigen die tientallen jaren teruggingen” negeerden of actief in de doofpot stopten, aldus Rodrigue.

In sommige gevallen “betaalde het aartsbisdom zwijggeld aan slachtoffers of hun families om beschuldigingen te verwerpen”. Beschuldigde geestelijken werden vaak “overgeplaatst naar andere locaties binnen of buiten het aartsbisdom om hen te verbergen voor hun beschuldigers”.

‘Cadeaus’

Ook “meerdere slachtoffers” hebben verteld dat ze “naar andere parochies” of zelfs “buiten Louisiana” gebracht zijn om misbruikt te worden, aldus Rodrigue. Zo hebben meerdere slachtoffers verteld dat ze naar het seminarie van New Orleans werden gebracht, waar ze in de aanwezigheid van priesters naakt in het zwembad moesten zwemmen en ook seksueel misbruikt werden.

Volgens Rodrigue werden sommige slachtoffers ook gemarkeerd voor verder misbruik door geestelijken. Er zou een systeem bestaan waarbij slachtoffers “cadeaus” kregen, waarmee geestelijken aan andere priesters het signaal gaven dat een slachtoffer doelwit voor misbruik was.

Vertrouwelijke dossiers

Hij voegt eraan toe: “Op basis van deze bevindingen en de beschuldigingen van eerder uitgebreid seksueel misbruik van kinderen, werd vastgesteld dat verder onderzoek naar het aartsbisdom van New Orleans noodzakelijk was.”

De huiszoeking in de burelen van het aartsbisdom richtte zich niet alleen op reguliere archiefstukken, maar ook op psychiatrische dossiers en op de vertrouwelijke dossiers waar normaal gesproken alleen de aartsbisschop van New Orleans toegang tot heeft.