Geoffrey de Jong was van 2014 tot 2019 kapelaan in Liempde. Zijn vertrek viel de parochie zwaar, maar het gaf filmmakers Lieke Faber en Joleen de Rooij wel hét doel voor het materiaal dat ze sinds 2015 verzamelden. De film Hoe Geoffrey verdween uit Liempde is sinds kort op YouTube te zien.

“Geoffrey kwam, zag en overwon”, zegt De Rooij. “Hij triggerde mij. Vanuit mijn journalistieke werk ben ik zijn achtergrond uit gaan zoeken. Ik heb interesse in mensen, in wat buiten het geijkte plaatje valt.”

In de supermarkt

Het leek haar interessant om een film of documentaire te maken. “Dat moest visueel zijn. Ik heb hem vervolgens meteen benaderd toen ik hem in de supermarkt tegenkwam. Hij vond het idee erg leuk. Na enkele voorgesprekken is het balletje gaan rollen.”

Het bleek snel een groot project te worden; De Rooij vroeg Faber, een ervaren cameravrouw, erbij.

Binnen en buiten de kerk

“In 2015 begon ik met filmen”, vertelt Faber. “Vanaf 2016 hebben we hem drie jaar gevolgd en gefilmd bij allerlei gelegenheden, ook buiten kerkelijke context, zoals in zijn rol als gildeheer.”

Pilsje met parochianen

Uit de film blijkt dat De Jong geliefd was bij parochianen én andere inwoners van Liempde. Faber: “Hij is een jonge, frisse man die midden tussen het volk ging staan. Hij heeft humor, is graag samen met parochianen, raakt met iedereen bevriend. Hij dronk een pilsje met ze en kwam naar het voetbal kijken: echt een betrokken dorpskapelaan. Hij was overal bij betrokken en handelde altijd vanuit zijn geloof.”

“Hij kan makkelijk schakelen en levelen”, vult De Rooij aan, “omdat hij veel wijsheid en ervaring heeft.”

‘Vertrouwen in priesters’

Geoffrey de Jong zag het belang van goodwill kweken, vertelt hij. “Het gaat niet om bekeren, maar om vertrouwen in de Kerk, misschien zelfs in God, en ook in priesters. Daar is veel vertrouwen beschadigd.”

Aanspreekbaar zijn

“Het is fijn als mensen kunnen zien dat je niet alle priesters over één kam kunt scheren, dat priesters niet altijd in een patroon passen. Waar mensen over bepaalde drempels komen, kan je ook tijdens spontane gesprekken op de markt de diepte in. Je bent dan niet meer die ongenaakbare persoon met een boordje, maar iemand die aanspreekbaar is.”

Misbruikschandaal

Geen enkel onderwerp is vermeden: ook het misbruikschandaal komt aan bod. De Rooij: “Daar hebben we lang over zitten praten. Je kan het niet ontwijken. Maar hoe zetten we het in de film? Zo’n extreem gevoelig onderwerp kan iemand maken en breken.”

Faber: “Ik kon me niet voorstellen dat hij iets anders zou doen dan veroordelen. Maar hij zei: ‘Wij kunnen met een nul-tolerantiebeleid iedereen buiten gooien die iets fout doet. En dan wordt zo iemand scoutingleider of Sinterklaas. Dan kunnen we wel zeggen: nu is het ons probleem niet meer, maar het is een utopie om te denken dat je het probleem helemaal kunt oplossen.’”

Mensen verbinden

Mensen verbinden en een band met hen opbouwen, drijft De Jong. “Ik denk dat we altijd wel ergens in iets geloven. Het is de uitdaging om niet langs elkaar heen te praten, maar elkaar te vinden waar je wel op één lijn zit.”

Zo ziet hij ook zijn contact met mensen buiten de kerk. “Als God Liefde is en je in liefde gelooft, maakt het niet uit of je Liefde wel of niet met een hoofdletter schrijft.”

Carnavalsmis

Een mooie herinnering, voor De Jong én de filmmaaksters, was het herinvoeren van de carnavalsmis na 28 jaar. De Jong geeft aan dat het lastig was, omdat er sterk verschillende elementen bij elkaar komen. Maar juist daarin lag zijn kracht: die Mis zó in te richten dat alle elementen en alle aanwezigen tot hun recht komen.

‘Gods genade toelaten’

“De genade van God blijft gloeien, maar we moeten die willen toelaten”, zegt hij. “Als priesters en gelovigen dat kunnen realiseren, door een positief getuigenis, als we daarmee anderen kunnen openen, kunnen we proberen een stukje van Gods rijk op te bouwen.”