In zijn voortreffelijke analyse Wat ISIS eigenlijk wil (2015) vertelt Graeme Wood dat wat hem het meest beangstigde aan de contacten met IS-ideologen hun volstrekte logica was.
Zo logisch en zo consequent doordacht dat hij, een kritische westerling, zich er bijna van liet overtuigen.
Iets dergelijks zou iemand kunnen overkomen bij het lezen van een Canadees onderzoek dat een aanzienlijke besparing op de zorgkosten verwacht als resultaat van euthanasie en hulp bij zelfdoding.
Waarom ook niet? Een vergrijzende, steeds ouder wordende bevolking doet een steeds grotere aanslag op de zorgvoorziening. En als je daarmee het lijden van terminaal zieke patiënten kunt bekorten? Breng daar maar iets tegenin.
In Nederland en België gebeurt het al. De twee Canadese onderzoekers hebben hun geschatte besparing van tot wel 130 miljoen euro per jaar gebaseerd op de euthanasiecijfers in de Lage Landen.
Dat euthanasie en hulp bij zelfdoding onlangs in Canada zijn gelegaliseerd opent perspectieven. Ook dáár kampt men met onbeheersbare kosten van de zorg. Het feit dat het onderzoek is gepubliceerd in het orgaan van de Canadese artsenorganisatie CMA laat zien dat het menens is.
Wij zijn inmiddels al een stapje verder, al is dat feitelijk (nog) in strijd met de zorgvuldigheidseisen van onze eigen euthanasiewet. Er ligt een protocol klaar dat orgaandonatie na euthanasie mogelijk moet maken. “Eén euthanasie redt vijf levens na orgaandonatie”, kopte het Algemeen Dagblad al in 2012.
Dat gebeurt nu nog sporadisch, maar dat kan drastisch veranderen als psychiatrische patiënten met een doodswens – en die uiten ze bijna allemaal – op het spoor van orgaandonatie mogen worden gezet. Het is artsen nu nog bij wet verboden die ter sprake te brengen.
De voorstanders menen daarmee nobele doelen te kunnen realiseren, waarbij de besparing op zorgkosten hooguit bijzaak is. Er is enorme behoefte aan donororganen en er is sprake van uitzichtloos lijden en een herhaaldelijk uitgesproken doodswens. Zo, zou men aldus kunnen redeneren, kan deze zelfverkozen dood een andere mens een beter leven geven.
Dat klinkt allemaal huiveringwekkend logisch, humaan, nobel zelfs. Maar dat is het niet. In zijn encycliek Evangelium Vitae (1995) over de onaantastbaarheid van het menselijk leven, analyseerde en weerlegde paus Johannes Paulus II deze dwaalredeneringen op meesterlijke wijze.
Een ontkerstenende samenleving verliest onontkoombaar het natuurlijk aanvoelen van goed en kwaad. Ook christenen lopen het risico zich erdoor mee te laten zuigen, misschien zelfs wel meer, vanuit een onjuist geleid gevoel van medelijden. Maar het is een plicht zich op de hoogte te stellen van de Waarheid, elkaar daarin te sterken en zich te laten horen.
Weet u bijvoorbeeld al hoe uw partij zich hierin opstelt?
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
