In tijden van nood keert de Kerk zich tot gebed met Maria, zegt een pater en theoloog naar aanleiding van de wereldwijde gebedsmarathon om te bidden voor een einde aan de coronapandemie. “Het is niet zo dat Maria onze problemen zal oplossen, maar het gaat erom te weten dat God met ons is.”

Paus Franciscus riep recentelijk alle katholieken op om gedurende de gehele meimaand de rozenkrans te bidden voor een einde aan de coronapandemie en voor degenen die het zwaarst getroffen zijn door de ziekte en de gevolgen ervan.

Aan de voet van het kruis

Pater Salvatore Perrella, een professor in dogmatiek en mariologie aan het Pauselijk Instituut Marianum zegt hierover in gesprek met Catholic News Service: “Maria weet wat lijden is”, en net zoals ze aan de voet van het kruis van Christus stond, “staat ze aan de voet van de vele kruisen die andere mensen dragen, en brengt ze troost, verlossing en begeleiding in een egocentrische wereld”.

Pater Parrella vindt dat de paus het juiste deed met zijn oproep. Niet omdat Maria al onze problemen meteen oplost, zegt hij. “God lost ze ook niet op. Hij geeft ons vrijheid en laat zelfs een ziekte vrij om op te treden. Maar het gaat erom te weten dat God met ons is, hetgeen de reden is voor onze grote kracht en hoop.”

“De kracht van het christelijk geloof is troost, kracht, mededogen en solidariteit in het lijden”, zei pater Parrella. Het helpt bij het vinden van betekenis in pijn en moeilijkheden, legde hij uit.

Maria is ‘moeder, zus en vriend’

De pater vervolgde door te zeggen dat Onze-Lieve-Vrouw geen enkele eer of focus van Christus wegneemt. De Kerk benadrukt haar rol als “moeder, zus en vriend”, die altijd komt helpen, “die voor ons bidt” en die verwijst naar Christus en ons met Hem verbindt.

De rozenkrans, zei pater Perrella, “is een zachte ketting die ons met God verenigt en met elkaar. En Maria is hiervan getuige.”

‘Een kroon van solidariteit en eenheid’

De pater vindt dat alle heiligdommen over de hele wereld lokale gebedsinitiatieven zou moeten organiseren. Heiligdommen zijn geen plaatsen om afstand te nemen van het alledaagse, zei hij, maar om in God de hele mensheid te vinden. De mensen die er samenkomen, kennen elkaar niet en komen van heel verschillende plaatsen. Maar ze vormen “een kroon van solidariteit en van eenheid” door er gewoon te zijn in de wetenschap dat God nabij is.

Parrella vindt dat wanneer mensen niet naar een heiligdom kunnen gaan, ze naar de dagelijkse Vaticaanse uitzendingen, steeds vanuit een ander heiligdom, zouden moeten kijken.

“We moeten alle instrumenten gebruiken zodat deze ontmoeting kan plaatsvinden en mensen hun harten verenigen.”

Gevangenis

Het thema van de gebedsmaand – Van de hele Kerk stijgt een onophoudelijk gebed tot God op – is ook belangrijk, zei de pater. Het verwijst naar de wonderbaarlijke gebeurtenis die wordt verteld in de Handelingen van de Apostelen (12,1 – 12) toen de hele Kerk bad voor de gevangengenomen Petrus.

“We kunnen de pandemie als een gevangenis beschouwen waar we met heel ons hart uit willen breken”, en als iets wat mensen de hoop doet verliezen, zei hij.

Het lijden van de ander voelen

Maar in plaats daarvan laat de bijbelpassage zien dat de hele Kerk in een tijd van angst, gevaar en isolatie samenkomt om te bidden. God stuurt een engel om Petrus te bevrijden, wat illustreert hoe Hij luistert en een onverwacht wonder verricht.

“De Kerk heeft de plicht om zich in solidariteit uit te drukken, de hele Kerk. Dit is katholiciteit van het geloof: iedereen moet het lijden van anderen horen en voelen” en zijn steentje bijdragen. Want, zei hij, uit gebed komen concrete daden van liefdadigheid voort.

Bron: Catholic News Service