Met interesse las ik het artikel van catechist Chris Vermazen over hoe priesters zouden moeten worden voorbereid voor de ‘echte wereld’. Hij noemt veel aspecten die werkelijk belangrijk zijn, zoals een goed begrip van de “cultuur en maatschappelijke constellatie” waarin we ons bevinden en dat je dicht bij de hedendaagse, vaak seculiere, mens moet staan en die wereld echt moet leren kennen.
Waar ik mij wat aan stoor, is dat hij ervan uitgaat dat dit in de huidige seminaries niet het geval is. Ik kan en wil niet over andere seminaries en priesteropleidingen oordelen, maar ik denk toch dat hij ook zijn ‘eigen’ seminarie, Rolduc, zoals ik uit zijn artikel begrijp, niet goed genoeg kent.
Ik houd mij zelf liever bij het seminarie van ons bisdom, Haarlem-Amsterdam, waar ik sinds begin 2016 rector van mag zijn. Naar mijn idee leeft onze seminariegemeenschap in een sterke verbondenheid met de maatschappij.
Ten eerste is onze gemeenschap en opleiding gevestigd in het gastenhuis van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood, een huis waar wekelijks vele diverse gasten komen.
“Veel seminaristen komen helemaal niet uit een katholiek ‘modelgezin’.”
Tweet dit!
Verder hebben de seminaristen vanaf het tweede studiejaar een middag of avond in de week stage in een parochie. De laatste twee jaren is dit nog intensiever. Hier doen ze allerlei verschillende activiteiten, waaronder ook veel huisbezoek.
Ook zijn ze vaak betrokken bij activiteiten met tieners, jongeren en families op het heiligdom. In het weekend gaan ze meestal naar hun ouders en thuisparochie, waar ook diverse contacten zijn.
Goed ook om te bedenken dat veel families ook gewoon onderdeel uitmaken van de huidige cultuur. Veel seminaristen komen helemaal niet uit een katholiek ‘modelgezin’.
Tot slot spreekt Vermazen – terecht – over het belang dat huidige priesters goede ‘teamspelers’ moeten zijn, met oog voor de gaven en talenten van de leek. Als docent pastorale theologie spreek ik in die context graag over het gedachtengoed van de missionaire parochie van priester James Mallon.
Daarbij wordt gepromoot dat een priester opereert vanuit een ‘leiderschapsteam’. Zo staat hij niet alleen in zijn leiderschap, maar doet hij dit vanuit een team met vaak voornamelijk leken.
“Het is ook heel belangrijk dat de seminarietijd een periode is waarin de priesterstudent zich dieper kan hechten aan Christus.”
Tweet dit!
Ikzelf probeer ook op deze wijze invulling te geven aan mijn rectorschap van het heiligdom (tegenwoordig hebben rectoren van seminaries vaak meerdere taken) en ook hierdoor krijgen de seminaristen daar veel van mee.
Ik vind dit een heel mooi concept, waardoor je als priester echt tot je recht kan komen, gecorrigeerd kan worden indien nodig, en je optimaal openstaat voor de inbreng van de leek in de Kerk. Kortom, Vermazen heeft goed oog voor wat nodig is in deze tijd, maar schiet naar mijn idee tekort in het kennen van de seminaries in Nederland. Van harte welkom!
Als laatste noot wil ik wel toevoegen dat het ook heel belangrijk is dat de seminarietijd een periode is waarin de priesterstudent zich dieper kan hechten aan Christus, want van Hem moet de vruchtbaarheid uiteindelijk komen. Dus enige afzondering is ook absoluut nodig.
Jeroen de Wit is rector van het Grootseminarie St. Willibrord in Heiloo.
Wilt u reageren?
Mail naar opinie@kn.nl
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
