Een school met een uitgesproken katholieke identiteit starten niet van deze tijd? Na ruim vijf jaar bewijst de Misha de Vriesschool dat het concept een belangrijke behoefte vervult. “mensen zien het effect van deze school.”

Ouders die hun kinderen afzetten, en een vroeg potje voetbal op het schoolplein: gewoner kan een dinsdag op de Misha de Vriesschool in het Brabantse Vught haast niet beginnen. Wanneer de klok half negen aantikt, wordt echter duidelijk dat deze basisschool het toch net iets anders doet.

Alle leerlingen vanaf groep drie – in totaal telt de Misha de Vriesschool zo’n 85 kinderen – verzamelen zich rond directeur Laurens Peeters. Hij gaat met de groep in gesprek en vraagt de kinderen naar wat hen op hun eerste schooldag verrast heeft. Een meisje deelt dat ze dacht dat school “heel stom” zou zijn, maar dat bleek niet te kloppen.

Na de kinderen gehoord te hebben, vertelt Peeters dat God te vinden is in alles wat Hij ons geeft en stelt hij de leerlingen voor samen te bidden – “of te wensen” – dat ze die dag opnieuw verrast mogen worden.

Katholieke identiteit

Op deze manier begint iedere dag op de Misha de Vriesschool, die net haar vijfjarige jubileumjaar achter de rug heeft. De basisschool heeft een katholieke identiteit en geeft katholiek onderwijs, wat tegenwoordig zeldzaam is. Dat is volgens Peeters dan ook wat ‘zijn’ school onderscheidt: “Wat ik graag wil voor mijn kinderen, geldt voor de meeste mensen: dat ze vrij en open kunnen zijn en zichzelf accepteren”, legt hij uit. “Het geloof biedt ruimte die aansluit bij die behoefte.”

De groei van de school in de afgelopen jaren laat zien dat er behoefte is aan die vorm van onderwijs, maar de samenstelling van het leerlingenbestand toont dat het daarbij niet gaat om louter katholieke ouders die willen dat hun kinderen katholiek onderwijs krijgen. “De meesten komen gewoon uit de buurt. Dat zijn ‘gewone’ mensen, die veelal geen binding hebben met de Kerk. Mensen zien dat deze school bepaalde effecten biedt die ze graag hebben voor hun kinderen.”

 ‘Bedreiging’

Dat die Vughtse ouders hun kinderen naar de Misha de Vriesschool kunnen sturen, is niet vanzelfsprekend. Toen de school zich daar enkele jaren geleden wilde vestigen, zat de gemeenteraad daar niet om te springen. “Onze komst werd als een bedreiging voor de bestaande scholen gezien”, herinnert Peeters zich. “Een aantal politieke partijen nam dat sentiment over.”

Toenmalig onderwijsminister Arie Slob besloot echter dat de gemeente de school moest opnemen. Vrij snel daarna kantelde het beeld en verdwenen de bezwaren, aldus Peeters.

Groeiende interesse

Dat betekent alleen niet dat de toekomst van de Misha de Vriesschool nu in steen gebeiteld is. De school heeft tot 2027 de tijd om een leerlingaantal van 200 te halen; anders komt de school niet in aanmerking voor rijkssubsidie.

Voorspellen of dat gehaald gaat worden is “koffiedik kijken”, maar Peeters ziet wel dat de interesse groeit. Mocht dat niet lukken, dan is bijvoorbeeld samenwerking met andere partijen een optie.

‘Stralen’

Organisatorische beslommeringen doen geen afbreuk aan Peeters’ overtuiging van de waarde van het onderwijs dat zijn school aanbiedt. Ter illustratie leest hij een bericht voor van de moeder van een oud-leerlinge, die van een “lichtgeraakt en somber kind” terug veranderde in een “energiek” meisje.

“Omdat kinderen bij ons op school ervaren dat hun behoeften serieus genomen worden, ontwikkelen ze hun natuurlijke openheid”, zegt hij. “Aan onze kinderen kan je zien dat ze nog niet verleerd zijn om te stralen. En dat is omdat ze hier meekrijgen dat het leven echt de moeite waard is.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met het Instituut voor Huwelijk, Gezin en Opvoeding.