“Onze tijd wordt getekend door de dood. We zien die overal om ons heen. Het leven is van weinig waarde in onze contreien, hier sterf je gemakkelijk.”

Niet bepaald een vreugdevolle boodschap waarmee mgr. Pierbattista Pizzaballa op de zondag van Pasen zijn preek inleidde. Maar wel begrijpelijk als je weet dat de apostolisch administrator van het Latijnse patriarchaat van Jeruzalem die uitsprak in de Heilig Grafkerk in Jeruzalem.

Net als het jaar ervoor

Op Goede Vrijdag waren er nog verschillende doden en honderden gewonden gevallen bij massale protesten in de Gazastrook. En niet alleen in Israël ligt de dood op de loer. In de Goede Week werd in El Salvador nog een priester vermoord en in Mexico vielen gedurende de hele week verschillende doden. Overal ter wereld heerst onrust en dat is helaas niets nieuws.

De lijst met landen die de paus opsomde in zijn paasboodschap Urbi et Orbi van dit jaar was vrijwel een kopie van die van vorig jaar. De wereld zal er na Pasen nog net zo uitzien als in de dagen ervoor, waarschuwde mgr. Pizzaballa zijn gelovigen dan ook al de avond ervoor, tijdens zijn preek in de paaswake.

Richten op de hoop

Maar de vreugde van Pasen roept op om verder te kijken dan de ellende in deze wereld, en om ons te richten op de hoop. We kunnen wellicht de wereld niet veranderen, maar wel de blik waarmee we naar de wereld en naar onszelf kijken. “De blik van iemand die de Heer en zijn Verlossing heeft ontmoet”, noemt Pizzaballa dat.

Om te zien “dat het lege graf van Christus niet het eindstation is van onze reis, maar de trampoline waarvandaan we weer kunnen vertrekken, vol hoop, vol leven en vol vreugde. Het is het getuigenis van zo velen die vandaag nog overal ter wereld hun leven met passie en zonder angst blijven geven en die zo getuigen dat ze tot de Verrezene behoren”.

Barmhartigheid

Dat doen niet alleen degenen die vervolgd en vermoord worden vanwege hun geloof, maar ook de mensen die Jezus’ voorbeeld van liefde en barmhartigheid willen navolgen. In de editie van 6 april (KN14) laten wij een aantal van hen aan het woord (pp. 12-14) in het kader van Barmhartigheidszondag (pp. 4-5). “Je kunt natuurlijk niet de hele wereld opvangen”, zegt de Vlaamse diaken Henri Hemelsoet die vluchtelingen helpt in Gent. “Toch kun je wel een stem zijn voor medemenselijkheid.”

Er is niets in de menselijke wereld dat niet aangeraakt kan worden door de Hoop die Christus is, zei mgr. Pizzaballa dan ook. “Er is een vreugde die in ons hart leeft en die kan in ieders hart leven.” Wij leven immers in een nieuwe wereld. Niet omdat die wereld is veranderd, maar omdat wij hopelijk zijn veranderd en alles op een nieuwe manier kunnen bezien.