In zijn boodschap voor de Werelddag voor Grootouders en Ouderen, die op 23 juli wordt gevierd, reflecteert paus Franciscus op het bezoek van de jonge Maria aan haar oudere nicht Elisabet (Lc. 1,39 – 56). 

De Werelddag voor Grootouders en Ouderen vindt dit jaar kort voor de Wereldjongerendagen plaats. Beide herinneren ons aan de “spoed” (cf. v. 39) waarmee Maria op pad ging om Elisabet te bezoeken. Zo nodigen ze ons uit na te denken over de band die jong en oud verenigt.

De Heer vertrouwt erop dat jonge mensen, door hun banden met de ouderen, zullen beseffen dat zij geroepen zijn de herinnering te cultiveren en de schoonheid te erkennen van het deel uitmaken van een veel grotere geschiedenis. Vriendschap met een oudere kan de jongeren helpen het leven niet enkel in termen van ‘nu’ te zien en te beseffen dat niet alles van hen en hun vaardigheden afhangt.

Gods aanwezigheid

Aan ouderen kan de aanwezigheid van een jongere in hun levens de hoop geven dat hun ervaring niet verloren zal gaan en hun dromen vervulling kunnen vinden. Maria’s bezoek aan Elisabet en hun beider bewustzijn dat Gods barmhartigheid “van geslacht tot geslacht” is, herinnert ons eraan dat wij alleen niet vooruit kunnen komen, en nog minder onszelf kunnen redden, en dat Gods aanwezigheid en activiteit altijd deel uitmaakt van iets groters, de herinnering van een volk (cf. vv. 51 – 55).

Onze hoop en dromen

Laten we ons, om Gods manier van optreden beter te waarderen, herinneren dat ons leven bedoeld is om ten volle beleefd te worden, en dat onze grootste hoop en dromen niet in een keer bereikt worden, maar door groei en rijping, in dialoog en relatie met anderen.

Wie zich alleen op het hier en nu richt, op geld en bezit, op ‘alles nu hebben’, is blind voor de manier waarop God werkt. Zijn liefdevolle plan omvat het verleden, het heden en de toekomst; het omhelst en verbindt de generaties. Het is groter dan wij zijn, maar sluit ieder van ons in en roept ons ieder moment op vooruit te blijven gaan.

Vrij van het vluchtige heden

Voor de jongeren betekent dit klaar zijn om vrij te komen van het vluchtige heden waarin de virtuele realiteit ons kan verstrikken zodat we niets productiefs kunnen doen. Voor de ouderen betekent het niet blijven staan bij verlies van fysieke kracht en met spijt terugdenken aan gemiste kansen.

Laten wij allemaal vooruit kijken! En laten wij het ons permitteren door Gods genade gevormd te worden, die ons van geslacht op geslacht bevrijdt van traagheid en van in het verleden leven!

God opent de toekomst

In de ontmoeting tussen Maria en Elisabet, tussen jong en oud, wijst God ons op de toekomst die Hij voor ons opent. Maria’s bezoek en Elisabets groet openen onze ogen voor de zonsopgang van de verlossing: in hun omhelzing breekt Gods barmhartigheid onder overvloedige vreugde stilletjes door in de menselijke geschiedenis.

Ik moedig iedereen aan op die ontmoeting te reflecteren, om ons die omhelzing tussen de jonge Moeder van God en de oudere moeder van de heilige Johannes de Doper voor te stellen als een foto, en die in onze harten en geesten als een stralende icoon in te lijsten.

Eer de ouderen

Vervolgens wil ik jullie uitnodigen een concreet gebaar te maken dat grootouders en ouderen insluit. Laten we hen niet verlaten. Hun aanwezigheid in gezinnen en gemeenschappen is kostbaar, want die herinnert ons eraan dat we een erfgoed delen en deel uitmaken van een volk dat toegewijd is aan het bewaren van haar wortels.

Van de ouderen ontvangen we het geschenk van het toebehoren aan Gods volk. Kerk en samenleving hebben hen nodig, want ze vertrouwen het heden de geschiedenis toe die nodig is om de toekomst op te bouwen. Laten we hen eren, en onszelf hun gezelschap, en hun de onze niet ontzeggen. Laten we nooit toestaan dat de ouderen aan de kant geschoven worden! (Vertaling: Peter Doorakkers)