“Pius IX was koppig, trots en blind voor de veranderende politieke wereld om hem heen. Hij weigerde de nieuwe Italiaanse staat te erkennen.”
Het internet staat er vol mee, maar wat heeft iedereen het allemaal verkeerd begrepen. Vijanden van de Kerk wilden in 1870 de paus onder werelds gezag brengen en hem zo zijn onafhankelijkheid en zijn vrijheid van geloofsverkondiging en spreken ontnemen. Pius IX, paus van de dogma’s van de Onbevlekte Ontvangenis en de pauselijke onfeilbaarheid, verdedigde niet zijn land, maar onze Kerk.
Bernardo Maria di Gesù ondersteunde op 19 september 1870 Christus’ plaatsbekleder op de Scala Santa in Rome, waarop eens de gegeselde Heer op weg naar Pontius Pilatus zijn kostbare bloed had verloren. Vijandelijke troepen stonden voor de poorten van Rome. Huilend knielden de mannen op de Heilige Trap neer. Rome was verloren, voor de heilige vader zou deze beklimming zeker de laatste keer zijn. Daags daarop zat de paus, zoals hij dat zelf zei, gevangen in het Vaticaan.
“Dankzij de geliefde pater Bernardo groeide de kloostergemeenschap als kool”
Tweet dit!
Cesare Silvestrelli wilde van kindsbeen af priester worden. Na zijn wijding trad hij in bij de paters passionisten, waar hij de naam Bernardo Maria di Gesù ontving. Hij werd tot rector van het klooster van de Scala Santa aangesteld, waar hij paus Pius IX in zijn laatste ‘vrije’ uren mocht troosten.
Toen hij acht jaar later tot generaal van de passionisten werd gekozen, kreeg hij te maken met grote verdeeldheid. Zoals bij zovele kloostergemeenschappen het geval was, was er strijd over versoepeling van de oude kloosterregel. De jonge generaal wist de eenheid terug te brengen met hervormingen in de geest van stichter Paolo Francesco Danei, beter bekend als Sint-Paulus van het Kruis.
Na twee termijnen besloot hij zich terug te trekken, maar zijn opvolger, een vroom en heilig man, kreeg zoveel kritiek over het arme hoofd uitgestort dat hij er geestelijk en lichamelijk aan onderdoor dreigde te gaan. Pater Bernardo keerde terug, werd gekozen en herkozen. De gemeenschap groeide als kool, zijn broeders verspreidden zich over vele landen.
Door artrose gekweld besloot hij uiteindelijk zijn taken neer te leggen en zijn laatste jaren in stil gebed door te brengen. Om uitsluitend met God te zijn, vertrok hij naar het klooster van Moricone, waar hij op 16 juni 1911 aankwam. Op 9 december besteeg hij de lange stenen trap naar zijn kluis. Halverwege verloor hij zijn evenwicht en viel hij achterover. Alle hulp was nutteloos, daar op de koude stenen ontmoette hij, tachtig jaar oud, zijn Heer. Paus Johannes Paulus II verklaarde hem in 1988 zalig.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
