Diep geraakt worden tijdens een doordeweeks avondje Netflix kijken. De film Society of the snow zorgde ervoor.

Sinds januari staat er – zoals zo vaak – een nieuwe film op Netflix. Society of the snow, of in het originele Spaans: La sociedad de la nieve. Over een vliegramp in 1972, die ik niet kende. Ik was geïnteresseerd, schakelde op een late doordeweekse avond Netflix in en werd zeer diep geraakt. Dagenlang liet de film me niet los; iets wat zelden gebeurt.

Barre omstandigheden

Die vliegramp zullen velen van u zich misschien wel herinneren. Een vliegtuig vanuit Montevideo onderweg naar Santiago knalt in slecht weer boven de Andes tegen een rotswand. Aan boord veertig passagiers en vijf bemanningsleden. Onder hen rugbyteam ‘Old Christians Club’, een groep fitte, jonge en gelovige kerels.

Na de eerste dagen zijn er nog 27 mensen in leven, maar dat weet niemand. Zoektochten worden gestaakt. Na 72 dagen in de meest barre omstandigheden weten twee van hen de bewoonde wereld te bereiken. Uiteindelijk overleven zestien mensen.

Dit verhaal is al vele malen verteld. Er verschenen meerdere boeken en films over. Waarom dan nog eentje? En waarom is juist deze versie, waar regisseur J.A. Bayona veertien jaar aan werkte, zo enorm krachtig en indrukwekkend?

Omdat Society of the snow zich volledig richt op de menselijke kant van het verhaal. De jonge mensen blijven in gesprek met elkaar, terwijl ze de dood zien naderen. Ze steunen elkaar, tonen respect en liefde in de moeilijkste omstandigheden.

Het zijn veelal gelovige jongens die grote ethische kwesties aan de orde durven stellen, onder meer over het opeten van de lichamen van de overledenen. “Als we het doen, zou God ons dan nog vergeven?” “Hij zal begrijpen dat we moeten overleven.” “Het is vlees.” “Het zijn onze dierbaren.”

Zonder sentimenteel te worden toont de film onmetelijke veerkracht, onvoorwaardelijke vriendschap en diep Godsvertrouwen. “Verlies je geloof niet”, zo klinkt het. En vervolgens: “Ik heb meer geloof dan ooit.”

De makers spraken met alle nog in leven zijnde overlevenden van de ramp. Er werd 138 dagen gefilmd op grote hoogte in de sneeuw, onder meer daar waar het vliegtuig neerstortte. Gelukkig wordt de productie opgemerkt. Er is een Oscarnominatie.

Maar er is vooral dat briefje, dat één van de jongens aan het einde van zijn leven schreef: “Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden.” Society of the snow toont op ongekende wijze de kracht van ons geloof.

Film: La sociedad de la nieve (2023), Spanje/Uruguay/Chili, 144 min. Regie: Juan Antonio Bayona, met o.a. Enzo Vogrincic, Rafel Federman en Agustin Pardella.