Velen van u zullen het iconische boek van Alice Walker uit 1982 gelezen hebben: The Color Purple. De briefroman over het leven van zwarte vrouwen in het zuiden van de Verenigde Staten in de periode 1909-1947 maakte diepe indruk.

Het verhaal werd een internationaal succes, won de Pulitzerprijs en werd in 1985 succesvol verfilmd door Steven Spielberg met Whoopi Goldberg en Oprah Winfrey in de hoofdrollen. Ook volgde er een musical op Broadway. Al veel paars dus, maar toch is daar nu een nieuwe verfilming. Een musical nog wel, in regie van de Ghanese musicus en filmmaker Blitz Bazawule. Te veel van het goede? Zeker niet, want prachtig uitgevoerd en nog altijd vol belangrijke thema’s.

Het verhaal is uiteraard onveranderd en draait om Celie. Het arme meisje wordt jong al grof misbruikt door haar vader Alfredo. Ze krijgt twee kinderen van hem, die verkocht worden. Vervolgens wordt ze uitgehuwelijkt aan de al even brute ‘Mister’ die Celie slaat, misbruikt en respectloos als voetveeg behandelt. De enige die Celie nog heeft is haar zus Nettie, maar die wordt door Mister vakkundig uit haar leven geslagen.

De jaren vorderen, de ellende ook. Het zijn twee zeer levendige vrouwen die voor een beetje kleur en hoop in het leven van Celie zorgen: de flamboyante zangeres Shug Avery die af en toe langs komt om het met Mister, maar ook met Celie aan te leggen en de onverschrokken Sofia, getrouwd met de oudste zoon van Mister. De dames sterken en inspireren Celie en beetje bij beetje weet ze voor zichzelf op te komen en het juk van discriminatie en onderdrukking van zich af te gooien.

Let wel: dit gebeurt voor een belangrijk deel zingend. De muzikale scènes zijn aanstekelijk en ontzettend goed uitgevoerd. Of je ervan houdt, is vooral een kwestie van smaak. Ik kan een krachtig lied zeer waarderen, maar in combinatie met de zware thema’s van The Color Purple – discriminatie, incest, huiselijk geweld – vind ik het toch wat bevreemdend.

Tegelijkertijd zit juist in de liederen de hoopgevende boodschap die The Color Purple zo ontroerend en belangrijk maakt: je mag (moet!) opkomen voor jezelf, rechtop gaan staan en opnieuw beginnen. Bovenal is deze versie van The Color Purple een religieuze film. Celie stelt voortdurend vragen aan God, maar de dames spreken ook hun vertrouwen in Hem uit. De oogstrelende slotscène vol vergeving is één groot dankgebed. “God zit in mij en iedereen.”

Film: The Color Purple (2023), Verenigde Staten, 141 min. Regie: Blitz Bazawule, met o.a. Fantasia Barrino, Taraji O. Henson en Danielle Brooks.