Sinds het uitbreken van de oorlog tussen Israël en Hamas heeft het ziekenhuis vlakbij de geboorteplek van Jezus grote problemen om de medische zorg in de regio in stand te houden. “Wij kunnen alleen maar vertrouwen op de veerkracht en de vindingrijkheid van ons personeel.”

Op slechts 1500 stappen van de plek waar Jezus in Bethlehem geboren werd, liggen het Heilige Familie-ziekenhuis, de bijbehorende kraamkliniek en het centrum voor neonatale zorg. Toen de oorlog tussen Israël en Hamas op 7 oktober uitbrak, werden er op de Westelijke Jordaanoever wegversperringen opgeworpen en controleposten gesloten.

Hierdoor kunnen medische voorraden zoals geneesmiddelen en speciale babyvoeding het ziekenhuis in de Palestijnse stad nog maar moeilijk bereiken, vertelt Michèle Bowe, ambassadeur van de Orde van Malta in Palestina en voorzitter van de stichting die het ziekenhuis leidt.

De prijzen voor medische benodigdheden zijn ook dramatisch gestegen, voegt ze toe. Hierdoor kan het ziekenhuis de gemeenschap niet meer volledig van dienst zijn en komt de medische zorg steeds meer in gevaar.

In het ziekenhuis, dat als liefdadigheidsinstelling opereert, komen jaarlijks ongeveer vijfduizend baby’s ter wereld en worden bijna twintigduizend patiënten in de regio geholpen. “We bedienen een gebied waar ongeveer een miljoen mensen wonen”, zegt Bowe.

Naast de gebruikelijke zorg beheert het ziekenhuis ook een mobiele kliniek, die tot het uitbreken van de oorlog dagelijks werd ingezet om vrouwen in afgelegen dorpen op de Westelijke Jordaanoever te bereiken. Het ziekenhuis is de enige plek in de regio waar vrouwen met zwangerschapsdiabetes en menopauzeproblemen behandeld kunnen worden.

“We zijn ook het enige ziekenhuis op de Westelijke Jordaanoever dat baby’s kan verzorgen die slechts één pond wegen”, aldus Bowe. “De allerkleinste baby’s hebben zeer calorierijke voeding nodig. Die is erg duur, maar maakt het verschil tussen een baby die overleeft en een baby die niet of ternauwernood overleeft.”

Het ziekenhuis is sterk afhankelijk van donaties. Hoewel patiënten gevraagd worden om bij te dragen voor de ontvangen zorg, wordt de helft van de kosten door het ziekenhuis bijeen gebracht, aldus Bowe.

De sluitingen en de onzekerheid over subsidies van organisaties zoals UNRWA (Het agentschap van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten) en de Palestijnse Autoriteit, die normaal gesproken bijdragen aan de patiëntenzorg maar nu geld overmaken naar Palestijnen in Gaza, hebben de financiële situatie onder druk gezet.

De situatie wordt nog verergerd omdat de economie in Bethlehem zwaar leunt op toerisme en pelgrimages. Nu dit is ingestort, kunnen patiënten nog minder bijdragen aan de zorgkosten.

Door de onrust in de regio en de coronapandemie waren medewerkers altijd al geoefend in het werken onder zware omstandigheden. “Ze zijn extreem veerkrachtig en vindingrijk”, zegt Bowe. “We kunnen alleen maar op hun vindingrijkheid vertrouwen om ons werk te blijven doen.”

Operaties

Een van de grootste zorgen van het ziekenhuis is waar de baby’s die op de intensive care liggen, geopereerd moeten worden. Het ziekenhuis is zelf niet uitgerust voor zulke specialistische zorg. Normaal gesproken zouden de baby’s overgebracht worden naar een Israëlisch ziekenhuis, op kosten van het Peres Peace Center for Peace and Innovation. Daardoor konden Israëlische chirurgen de baby’s kosteloos behandelen. Maar in de huidige situatie zal het centrum dit jaar niet kunnen helpen met de financiering van dit soort operaties.

Voordat de oorlog uitbrak, werd een baby die geboren werd met verwisselde hartkleppen binnen acht uur na de geboorte in een Israëlisch ziekenhuis geopereerd, maar nu houden de medewerkers hun adem in als er een moeder binnenkomt met een gecompliceerde zwangerschap, aldus Bowe. “Ze bidden dat de baby die geboren wordt geen chirurgische ingreep nodig heeft. De situatie is niet meer zoals voorheen, toen ze de baby konden overplaatsen voor verdere hulp.”

Maar nu Kerstmis nadert, denkt Bowe liever terug aan de recente geboorte van een baby met de toepasselijke naam Amal (Arabisch voor ‘hoop’). Moeder Nadeem kwam naar het ziekenhuis nadat ze zich realiseerde dat ze de baby al een hele tijd niet had voelen bewegen. Zij en haar man, die al twee oudere kinderen hadden, hoopten al een hele tijd op een derde kindje.

Nadeem was bang voor een hoge ziekenhuisrekening en bang om haar kind te verliezen, maar toen ze haar man vertelde over haar angst, bracht hij haar direct naar het ziekenhuis in Bethlehem. Daar voerde artsen een spoedkeizersnede uit. In het begin was de baby grijs en reageerde niet, maar het personeel gaf niet op. Uiteindelijk liet het meisje een klein huiltje horen en werd ze naar de intensive care gebracht.

“Volgens de moeder zijn het de gebeden van haar oudste twee kinderen geweest die haar baby hebben gered. Ze kon niet stoppen met het bedanken van het personeel voor het geschenk van leven en hoop dat de baby brengt”, vertelt Bowe. “De geboorte van haar baby bracht haar hoop in deze tijd van verschrikkelijke oorlog en het verlies van zoveel levens. Er is een nieuwe baby in Bethlehem en het geeft haar hoop dat deze ellende voorbij zal gaan.” (Vertaling Susanne Kurstjens)