De priesterwijding voor gehuwde mannen, een vorm van diakenschap voor vrouwen: ook in de tweede week van de Amazonesynode stonden die kwesties centraal in veel berichtgeving. Dat ging ten koste van andere, belangrijkere zaken, die blijkbaar minder interessant zijn voor westerse media.

Viri probati? Ja, maar als parttimers. Dit zou de oplossing kunnen zijn voor het priestertekort in de Amazone: trouwe gelovigen met een beproefd geloof die onder toezicht van een celibataire parochiepriester in de inheemse context de sacramenten kunnen toedienen – niet fulltime maar parttime.

Media-aandacht voor ‘viri probati’

Ook in de tweede week van de synode was dit het vraagstuk dat in het centrum van de media-aandacht stond. In de synodehal ontbrak het niet aan kritiek en polemiek op dit vlak. Volgens sommige synodevaders gaat de kwestie van de viri probati (naast die van de noodzaak van een officiële lekenbediening voor vrouwen) ten koste van andere vragen, die belangrijker zijn, maar minder interessant voor westerse media.

Deze omvatten bijvoorbeeld de noodzaak een economie te bevorderen die lokale gebruiken en volken respecteert. Er zijn vele getuigenissen over misdaden die werden begaan door oliemaatschappijen of mensen uit de rubberhandel.

Heldhaftige missionaris

“Toen mijn grootouders kinderen waren, telde het volk van de Harakbut vijftigduizend mensen. Nu zijn we met minder dan duizend. Het waren de caucheros, de rubberondernemers, die ons uitroeiden omdat we weigerden ons tot slaaf te laten maken”, ze Yesica Patiachi tijdens een van de dagelijkse briefings.

Ze prees ook pater José Alvarez, een dominicaner missionaris die door haar stam Apaktone werd genoemd, ‘Wijze vader’. “Als hij en zijn toewijding aan de verdediging van de Harakbut er niet waren geweest, zou ik hier niet zijn.”

Een heldhaftige missionaris zoals er velen waren en zijn in de Amazone. Ze zijn bereid tegen onrechtvaardigheid te strijden, zelfs al kost het hun hun leven. In de afgelopen decennia zijn honderden van hen vermoord omdat ze de rechten van lokale volken probeerden te beschermen.

En volgens sommige deelnemers is de fout van deze synode, dat die niet voldoende gericht is op de noodzaak van grotere steun voor deze moedige priesters, in plaats van aandringen op het wijden van getrouwde mannen en van vrouwen. Sommigen speculeren zelfs over een verborgen plan om vraagstukken naar voren te brengen die een bepaald deel van de westerse Kerk na aan het hart liggen, vermomd als de noden van de Kerk in de Amazone.

De waarde van het celibaat bevestigen

Maar velen blijven de waarde van het celibaat bevestigen, van kardinaal Peter Turkson tot kardinaal Robert Sarah, en ook bisschoppen uit het Amazonegebied, zoals mgr. Vital Corbellini van Marabá (Brazilië) en Rafael Alfonso Escudero López-Brea van Moyobamba (Peru).

Gelukkig was het in de synodehal ook mogelijk om naar sterke getuigenissen over andere zaken te luisteren. Zo is zijn daar de tragedies van de mensenhandel, de orgaanhandel en van de jeugdwerkeloosheid, de eerste en ernstigste vorm van uitsluiting en marginalisering van jongeren.

Commissie die de slottekst opstelt

Intussen kwam tijdens de elfde algemene bijeenkomst de noodzaak naar boven om een “permanente en vertegenwoordigende bisschoppelijke organisatie” te creëren, gecoördineerd door Repam (het Pan-Amazone Kerkelijk Netwerk. Die organisatie zou de synodaliteit in de Amazone moeten bevorderen, en moeten helpen om de pastorale zorg effectiever te maken, pastorale krachten te trainen en de rechten van inheemse volken te verdedigen.

Ook werd bekend wie de twaalf leden en de voorzitter – kardinaal Claudio Hummes – zijn van de commissie die de slottekst van de synode zal opstellen.

Laten we afwachten of de komende week wat meer (echt) nieuws brengt.