Dat Jeroen Lenaers de EU christelijker wil maken, is mooi. Maar waarom werkte het CDA dan mee aan “een Europese superstaat, waarin het katholicisme totaal niet meespeelt”?

Met alle respect: wat een prietpraat-verhaal van Jeroen Lenaers in KN 26 over onder andere Brexit. Ik kan het wel een beetje plaatsen als je beseft dat Lenaers lid is van de CDA-delegatie in het Europees Parlement.

Katholieke basis?

Ik was ook lid van dat EP en heb al die jaren met eigen ogen kunnen zien hoe het CDA bepaald géén invulling gaf aan de katholieke basis. Sterker nog: ik heb het nooit over die basis gehóórd, met uitzondering wellicht van die ene keer dat het er dichtbij kwam: het Estrela-rapport, dat op onbestaanbare wijze wilde ingrijpen in het Nederlandse onderwijs. De argumenten om tegen dit rapport te stemmen waren nogal vaag, maar het CDA stemde in ieder geval tegen.

Eenheidsworst

Verder ben ik die jaren getuige geweest van het feit dat het CDA de Nederlandse zelfstandigheid steeds verder uitholde en hard meewerkte aan het tot stand komen van een steeds grijzere eenheidsworst van een Europese superstaat, waarin het katholicisme totaal niet meespeelt.

Alles wat de lidstaten meer zeggenschap wilde geven werd afgestemd. Fraude en geldverspilling werden nauwelijks serieus genomen. Niet één keer heb ik in mijn strijd daartegen steun gekregen van christendemocratische collega’s.

Als ik mijn stem verhief in verband met de vervolging van geloofsgenoten in Noord-Korea zweeg de christendemocratie. Als ik met collega Laurence Stassen sprak over de abominabel slechte positie van vrouwen binnen de islam, die vaak door hun man worden mishandeld of zelfs vermoord (dwanghuwelijken, eerwraak), dan was het stil in christendemocratische hoek. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Zelfbeschikking

Meneer Lenaers impliceert dat Brexit zou zijn gekomen door ‘de angsten die er leven onder de mensen’. Nee, meneer Lenaers. Mensen die voor Brexit hebben gestemd deden dat niet op basis van angsten, maar op basis van heel goede en grotendeels rationele argumenten. Hun is angst verweten, maar dat wil niet zeggen dat dit een juiste weergave van de praktijk is.

De Engelsen wilden weer zeggenschap over eigen grenzen, hun toekomst zelf vormgeven, hun onderwijs en ondernemerschap gezond houden, de banen gunnen aan Engelsen zelf (ja: jongeren!) en uiteindelijk ook bepalen wie zij over honderd jaar zijn als volk.

Dat heeft alles met identiteit te maken. De Engelsen wilden niet door een ongekozen Brusselse elite gedwongen worden tot keuzes die zij niet wensen, maar zelf over hun leven beslissen.

Dat, meneer Lenaers, noemen we geen angst, maar democratisch zelfbeschikkingsrecht. Een kostbaar gegeven, waarvoor velen in het nabije en verre verleden hun leven hebben gegeven.

Rabiaat seculier

Dan komen we bij kardinaal Eijk, die tijdens zijn recente Bonifatiuslezing zei: “Hedendaagse christenen zullen zich vaak een peregrinus – vreemdeling – voelen in het heersende seculiere klimaat…” Ik herken dat sterk. Het rabiaat seculiere heidendom steekt steeds meer onverholen de kop op, juist in Brussel.

Mijn ervaring is dat men Kerk en christen op z’n best tolereert en op z’n slechtst haat. Ik verwijs slechts naar het sloopwerk dat met name D66 op dat gebied verricht. Het ene bizarre voorstel is nog niet op tafel gegooid of het volgende volgt al. En beleid uit Brussel moet nationaal worden geïmplementeerd.

Stap uit de EU

Ik waardeer de wens van Lenaers voor een herkerstening, maar als hij werkelijk een terugkeer wil naar de beschaafde christelijke wortels van Europa dan heb ik een goed advies: stap zo snel mogelijk uit de EU en laat de landen zelf weer hun prachtige identiteit verzorgen.

Wat dat betreft, laten bepaalde Oost-Europese landen reeds een interessant geluid horen. Nogmaals: niet op basis van angst, maar op basis van uitstekend werkende ratio én gezond verlangen.

Lucas Hartong was lid van het Europees Parlement voor de PVV.