Vandaag, 22 december, is de sterfdag van Everardus Witte (1868-1950), beter bekend als het ‘Heilig Bruurke van Megen’. Officieel heilig is hij niet, maar de franciscanen heropenden dit jaar wel zijn zaligverklaringsproces. Katholiek Nieuwsblad zoekt in dat kader naar mensen die broeder Everardus nog persoonlijk gekend hebben. Zoals Truus Tiellemans: “Vroeger heb ik er nooit bij stil gestaan hoe bijzonder hij was. Nu denk ik: zalig of heilig worden, ja dat past wel.”
Aan de tafel midden in een echte Brabantse woonkeuken zit Truus Tiellemans (90). Ze woont nog zelfstandig in Haren (vlak bij haar geboorteplaats Megen). Er staat een rollator binnen handbereik, maar Truus lijkt verder zeer vitaal. Haar ogen stralen scherpzinnig. “Alles is wel versleten hoor, maar ik gebruik weinig medicijnen”, zo meldt ze direct. De muren hangen vol foto’s van haar kinderen en inmiddels vele kleinkinderen. Op tafel, half op de zelfgehaakte pannenlap, ligt het Brabants Dagblad van 14 oktober 2022. ‘Na Titus Brandsma nu ook ’t Heilig Bruurke van Megen?’, kopt de krant. “Mooi hè? Deze bewaar ik hoor!”, zegt Tiellemans met enige trots.
Tiellemans werd geboren op 31 januari 1932 in een groot katholiek gezin in Megen. Haar ouders hadden een boerenbedrijf. In de moeilijke jaren van de Tweede Wereldoorlog bracht Tiellemans namens de familie zo’n twee jaar lang wekelijks een kan verse melk naar de franciscanen in Megen.
“Als ik nu over broeder Everardus lees, realiseer ik me dat hij heel veel mensen heeft geholpen”
Tweet dit!
“Dat weet ik nog goed”, vertelt Tiellemans. “Ik denk dat het begon in 1942. Ik ging altijd op zaterdag, rond zeven uur in de avond. Met die grote kan melk met een deksel erop liep ik dan over een pad vol keien naar de kloosterpoort. Ver was het niet, maar een paar honderd meter. Ik meldde me aan de poort en echt altijd deed broeder Everardus open, gehuld in zijn zwarte cape. Hij keek me nauwelijks aan en sprak weinig woorden. Ik kan me alleen ‘even leegmaken’ herinneren, wanneer hij de kan melk van me aanpakte. Dan liep hij naar achter, kwam snel weer terug en altijd kreeg ik twee appeltjes. Hij moet me wel herkend hebben, maar hij vroeg nooit mijn naam.”
Ze graaft verder in haar geheugen. “Op zaterdag ging mijn moeder altijd naar de Mis in de ‘paterskerk’. Heel vroeg, al om half zes in de ochtend. Vaak ging ik met haar mee en ook dan zag ik broeder Everardus. Hij diende altijd die Mis. Hij was altijd heel stil en liep wat in elkaar gebogen.”
(Tekst gaat verder onder kader.)
Oproep: (Oog)getuigen gezochtMet Stichting Everardus Witte Fonds zoekt Katholiek Nieuwsblad naar ‘ooggetuigen’: mensen die het ‘Bruurke van Megen’ nog persoonlijk gekend hebben. Graag tekenen we verhalen op, om een zo compleet mogelijk beeld van hem te krijgen. Dit is nodig voor het zaligverklaringsproces, dat de stichting samen met de franciscanen weer in gang heeft gezet. Everardus stief in 1950 en we realiseren ons dat mensen die directe herinneringen aan hem hebben negentig jaar en ouder zijn. Bent of kent u iemand die persoonlijk contact heeft gehad met Everardus Witte? Meldt u zich dan via redactie@kn.nl. Ook wanneer u uit ‘tweede hand’ (via ouders of anderszins) verhalen over hem kent, horen wij graag van u. Uw verhalen over en herinneringen aan broeder Everardus zijn heel waardevol.
|
“Ik zag zijn magere, smalle gezicht wanneer hij op zijn knieën zat. Het was altijd heel rustig tijdens die Mis, er zaten misschien vijf mensen van buiten. Allemaal boeren, want die staan vroeg op. Broeder Everardus antwoordde wel op het gebed van de priester, maar heel zachtjes, hij was nauwelijks hoorbaar. Hij was toen natuurlijk ook al ruim zeventig jaar, en hij leek nog veel ouder.”
“Ik kan me niet herinneren dat er bij ons thuis ooit over Everardus werd gesproken”, vervolgt Tiellemans. “En ook later, binnen mijn eigen gezin, kwam hij niet ter sprake. Wel was ik in december 1950 bij zijn begrafenis, maar daar weet ik weinig meer van. Op die leeftijd, ik was achttien jaar, sloeg je dat niet op. Later heb ik zijn graf in de kapel naast het klooster natuurlijk bezocht. Het beeld daar lijkt echt, zijn gezicht is goed nagemaakt.”
Truus Tiellemans is nog altijd heel gelovig. Via haar tablet, die ook prominent op de keukentafel ligt, volgt ze iedere zondag via YouTube live de Mis, door de broeders verzorgd vanuit hun kerk in Megen. “Ik bid niet echt tot Everardus en heb ook geen beeldjes van hem, maar nog wel een heleboel prentjes. Als ik nu over hem lees, realiseer ik me dat hij heel veel mensen heeft geholpen. Vroeger heb ik er nooit bij stil gestaan hoe bijzonder hij was. Ik zag hem als kind niet voor een heilige aan. Nu denk ik: zalig of heilig worden, ja dat past wel.”
Wie was Everardus Witte?Jan Witte, in 1868 geboren in Hoorn, trad in 1899 als broeder Everardus in bij de franciscanen in het Brabantse Megen. Hij werkte er als portier en huisschilder maar stond vooral bekend om zijn diepvrome aard en intense gebedsleven. Heel zijn leven bood hij aan ieder die het nodig had een luisterend oor en bemoedigend woord.
Foto: KN – Hettie van der Ven Everardus – ook bekend als het ‘Heilig Bruurke van Megen’ – overleed op 22 december 1950. Zijn grafmonument staat in een aparte kapel naast het klooster. Tot op de dag van vandaag bezoeken dagelijks pelgrims zijn graf om er te bidden, kleine briefjes met daarop intenties tussen de handen van het beeld van Everardus achter te laten, kaarsen te branden en bloemen te plaatsen. Na eerdere pogingen in de periode 1958-1993 hebben de franciscanen samen met Stichting Everardus Witte Fonds het proces tot zaligverklaring van Everardus Witte weer in gang gezet. Vanuit Rome is hiertoe inmiddels groen licht gegeven. |
Dit artikel kwam tot stand i.s.m. het Everadus Witte Fonds.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
