Als we de felle publieke discussies van de afgelopen tijd een graadmeter zijn, dan zal elk kabinet in formatie heel wat scherven te lijmen hebben.

Dat hoeft niet tot onooglijke resultaten te leiden; de glas-in-loodramen in onze kerken en kathedralen bewijzen het tegendeel. In een onderling verband bijeengebracht kunnen ze een nieuw verhaal vertellen, en een glans krijgen wanneer het goddelijk licht er doorheen mag schijnen.

Constructief-kritische grondhouding

Wat kunnen christelijke politici, katholiek en protestant, in dat raamwerk betekenen? De voorbije weken heeft Katholiek Nieuwsblad een aantal van hen aan het woord gelaten, en wat zij ondanks onderlinge verschillen delen, is een constructief-kritische grondhouding.

Misschien zijn de glasscherven die zij in kunnen brengen in het geheel gering. Maar ze kunnen wel het lood zijn. Niet het meest in het oog springende deel van het geheel, als het goed is niet zelfs, maar het houdt de scherven wel bij elkaar. Het is in de constructiefase zacht en plooibaar, maar hardt uit en zorgt voor stevigheid, soliditeit.

Christelijke waarden

Zo kunnen zij in om het even welke regering rechts aan zijn beroep op ‘christelijke waarden’ houden en links aan zijn beroep op ‘medemenselijkheid’, en wel door die twee consequent bijeen te houden.

Zij kunnen hopelijk iets betekenen in het bestendigen van goed bijzonder onderwijs. Ook kunnen zij zorg dragen voor de aandachtspunten die de Nederlandse bisschoppen in hun brief aan de kiezers formuleerden: onder meer gezinnen, pro-life, humane vluchtelingenopvang, duurzaamheid.

Zilveren Pact

Hét kunststuk van de christelijke politiek zal echter het realiseren van het ‘Zilveren Pact’ zijn, het initiatief voor een goede (ouderen-)zorg van de ChristenUnie.

De totstandkoming daarvan laat precies die verbindende kracht van christelijke politiek zien, want behalve de christelijke partijen, schaarden ook niet-confessionele partijen van de SP tot de PVV zich erachter, plus nog een hele waaier aan maatschappelijke organisaties.

Gouden Pact

Toch: de politieke tegenkrachten zijn ook sterk én ongeduldig. Ze kregen onlangs nog ideologische steun vanuit het Humanistisch Verbond, dat een ‘Gouden Pact’ lanceerde.

Daarin zijn de punten van het Zilveren Pact goeddeels overgenomen, maar dan aangevuld met het liberale stokpaard van ‘stervensbegeleiding’ – precies datgene wat het Zilveren Pact wil voorkomen door te pleiten voor beter ouderenbeleid, bestrijding van eenzaamheid, bevordering van mantelzorg, kortom van ‘levensbegeleiding’.

‘Valse vrienden’

Samenwerken, lijmen en gedeelde grond vinden, daar zal het op aankomen in de volgende vier jaar in Den Haag. Maar dat christelijke politici daarbij beducht moeten zijn voor ‘valse vrienden’ als de humanisten, dat mag ook duidelijk zijn.