Hoe haalde ze het in haar hoofd. Grootgrondbezitter Jan Kotowicz kon maar niet begrijpen hoe zijn dochter aan al die flauwekul kwam. Kloosters waren door de Russische bezetter allang gesloten en alles wat maar enigszins naar godsdienst neigde werd met argusogen bekeken. Het was lang geleden dat hij een kerk van binnen had gezien. Jan wist wel een goede man voor zijn oogappel. Marcelina hield veel van haar vader en liet dus met pijn in het hart de gedachte aan het klooster varen.

Op 21-jarige leeftijd ontmoet ze haar toekomstige echtgenoot. Marcelina belooft met Karol Darowski te trouwen, maar het idee God verlaten hebben doet zo’n pijn. Zozeer zelfs dat het huwelijk een jaar moet worden uitgesteld. Ze lijdt zo onder de spanning en het verdriet, dat ze verlamd raakt en zelfs de dood in de ogen kijkt.

2 oktober 1849 wordt uiteindelijk de ‘grote’ dag. Karol is zo gelukkig dat hij tegen haar zegt “Ik ben te gelukkig, het bestaat niet dat dit zo zal blijven duren.” Na drie blije jaren sterft hij aan tyfus. Een jaar later verliest Marcelina ook hun zoontje Joseph: “De weg van de wereld was niet Gods wil voor mij, de weg van het klooster was mijn bestemming.” Om gezondheidsredenen vertrekt ze naar Rome waar ze in een mystieke ervaring de stem van de Heer hoort: “Volg Mij, Ik zal je leiden.”

In Rome aangekomen vertelt ze pater Hieronim Kajsiewicz over haar ervaringen. De Pool brengt haar in contact met een andere landgenote Józefa Karska die met soortgelijke plannen rondloopt. En zo legt Marcelina, 27 jaar oud, tezamen met Józefa en twee andere vrouwen haar geloften af in de nieuwgevormde gemeenschap Zusters van de Onbevlekte Ontvangenis van de heilige Maagd Maria. Zes jaar later sterft Moeder Józefa Karska en volgt Marcelina haar als overste op.

Nadat paus Pius IX haar werk zegent met de woorden “Deze congregatie is voor Polen”, verhuist Moeder Marcelina in 1863 met de zusters naar haar moederland waar ze onderwijs- en opvoedingsinstituten opstart voor rijke en arme meisjes gelijk. Deze moeten uitgroeien tot in diep katholiek geestelijk leven gewortelde centra van cultuur. Of zoals Marcelina het zelf zegt: “Polen moet als samenleving herboren worden met gezinnen die op God vertrouwen met als bewakers van het familienest …de vrouwen.”

Marcelina Darowska keerde op 5 januari 1911 naar haar Schepper terug. Anno 2023 vinden we haar zusters ook in Wit-Rusland en Oekraïne. Paus Johannes Paulus II verklaarde zijn landgenote in 1996 zalig.