Als we niet opletten, worden wij gelovigen die “veel discussiëren, maar weinig doen”. Minder woorden en meer daden: daartoe riep paus Franciscus op tijdens de Mis op Allerzielen.
De lezingen waarnaar we geluisterd hebben, roepen twee woorden op: verwachting en verbazing. Verwachting drukt de zin van het leven uit, omdat wij leven in afwachting van de ontmoeting met God. Wij bevinden ons in de wachtkamer van de wereld om de hemel binnen te gaan.
Het zou goed zijn als we ons afvragen of onze verlangens iets van doen hebben met de hemel. Wij lopen het gevaar voortdurend te streven naar dingen die voorbijgaan. Maar laten we onze blik naar boven gericht houden, want de aardse dingen moeten we bij ons sterven achterlaten.
De mooiste carrières, de grootste successen, de meest prestigieuze titels en onderscheidingen, de vergaarde rijkdommen en aardse verworvenheden, alles zal in een ogenblik verdwijnen. Desondanks besteden we veel van onze tijd en energie aan gepieker over juist aardse zaken. Laten we ons in plaats daarvan afvragen: Ben ik in staat om bij de essentie te blijven of word ik afgeleid door veel overbodige zaken?
En dan het tweede woord: verbazing. Onze verbazing is groot, iedere keer dat we Matteüs 25 horen. Onze verbazing is dezelfde als die van de hoofdpersonen die vragen: “Heer, wanneer hebben wij U hongerig gezien en U te eten gegeven, of dorstig en U te drinken gegeven? En wanneer zagen wij U als vreemdeling en hebben U opgenomen, of naakt en hebben U gekleed? En wanneer zagen we U ziek of in de gevangenis en zijn U komen bezoeken? (vers 37-39).
“We besteden te veel van onze tijd en energie aan gepieker over aardse zaken”
Tweet dit!
Ook wij zouden verwachten dat het oordeel over het leven en over de wereld zou plaatsvinden onder de vlag van de gerechtigheid, maar Gods maatstaf bij het Laatste Oordeel is een liefde die onze maatstaven te boven gaat, en zijn maatstaf voor het oordeel is kosteloosheid. Om ons voor te bereiden, weten we dus wat we moeten doen: belangeloos en zonder verwachting van wederkerigheid liefhebben.
Vak zijn we geneigd Jezus’ boodschap af te zwakken en compromissen te sluiten met het Evangelie. De hongerigen voeden ja, maar het probleem van de honger is complex, en ik kan het zeker niet oplossen. De armen helpen ja, maar dan moeten onrechtvaardigheden op een bepaalde manier worden aangepakt. Dicht bij de zieken en de gevangenen zijn, ja, maar er zijn andere, dringender problemen, dus waarom zou ik daarin geïnteresseerd zijn? Migranten opnemen ja, maar dat is een ingewikkelde kwestie, dat is aan de politiek.
Zo besteden we onze tijd vooral aan veel discussiëren en weinig doen, meer achter de computer dan voor het kruisbeeld antwoorden zoeken, meer op internet kijken dan in de ogen van onze broeders en zusters. En zo verworden we tot gelovigen die overal commentaar op leveren, maar die geen arme bij naam kennen, al maanden geen zieke hebben gezocht, nooit iemand hebben gevoed of gekleed, nooit bevriend zijn geweest met iemand in nood.
Het ligt in onze handen, in onze werken van barmhartigheid: niet in opgepoetste analyses, niet in individuele of sociale rechtvaardigingen. God verwacht van ons liefde, niet met woorden, maar met daden. (Vertaling Susanne Kurstjens)
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
