Vaak zitten er meerdere kanten aan een verhaal. Het is deze open deur die op een vernuftige en gelaagde wijze centraal staat in Monster, de nieuwste film van de Japanse grootmeester Hirokazu Kore-eda.

Laat u vooral niet afschrikken door de titel. Er komen geen veelkoppige wezens of moordlustige schepselen voor in Monster. Complexe karakters die ongefundeerd oordelen of zelf verkeerd ingeschat worden? Ja, die wel.

Monster begint met het verhaal van Saori, die alleen voor haar elfjarige zoontje Minato moet zorgen. Haar man is overleden. Ze maakt zich zorgen. Minato komt op maar één schoen naar huis, er zit zand in zijn drinkbeker en hij is moeilijk benaderbaar. Zijn leraar heeft hem geslagen, zo blijkt (of lijkt?). Saori stormt naar school om verhaal te halen, maar treft een bureaucratie aan. En een docentencorps inclusief rectrix dat enkel apathisch reageert en in stilte buigt. Hoe monsterlijk?

Van Saori draait het perspectief van Monster naar Hori, de beschuldigde leraar. We zien hem een driftige Minato sussen, die spullen van medeleerlingen door de klas smijt. En wat is er met het lieve jongetje Yori aan de hand? Wordt hij door Minato gepest?

Geen antwoorden, maar door naar het derde deel van de film, dat vanuit het perspectief van Minato wordt verteld. De jongen is zoekende. Naar zichzelf, naar antwoorden op alle vragen in zijn hoofd. Hij is beste vrienden met Yori, en samen scheppen ze hun eigen wereld in een ontspoorde treinwagon in het bos.

Monster draait in het geheel niet om de vraag wie het monster is. Er is helemaal geen monster. Maar doordat iedereen anders naar situaties kijkt, niet iedereen overal van op de hoogte is en ieder mens zaken anders inschat en vaak (te) snel oordeelt kunnen er ogenschijnlijke monsters ontstaan. Veelal onterecht.

Het is heel menselijk, vastzitten in je eigen perceptie en redeneren vanuit je eigen angsten. Verwachtingen en sociale druk vanuit de maatschappij spelen een grote rol. Je verplaatsen in een ander is niet eenvoudig. Maar wanneer het je lukt, verlicht dit je leven en de wereld om je heen.

Precies dit is wat Kore-eda vertelt. Niet heel evident, maar poëtisch en omfloerst met diepere lagen en fijnzinnige symboliek. Monster is daarmee geen eenvoudige film, maar wel een fascinerend verhaal over de complexiteit én veerkrachtigheid van mensen.

Film: Monster (2023), Japan, 127 min. Regie: Hirokazu Kore-eda, met o.a. Sakura Ando en Eita Nagayama.