Kan een dubbeltje een kwartje worden? Dat is de onuitgesproken vraag die boven de miniserie Boy Swallows Universe hangt. Boven wel meer films en series trouwens, en in veel gevallen is het antwoord tegenwoordig ‘nee’.
De hedendaagse serie lijkt een voorkeur te hebben voor rauw en realistisch; personages die in armoede of criminaliteit leven komen daar zelden nog uit, rotzakken zijn ook echt alleen maar rotzakken, van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ is geen sprake meer.
Ook deze Australische serie toont op het eerste oog zulk rauw realisme; twee kinderen in een gebroken gezin in de jaren tachtig, stiefvader is een onberekenbare drugsdealer, moeder wankelmoedig en verslaafd, biologische vader een alcoholist…
Er zijn verwikkelingen met gewelddadige drugsbendes, grove pesterijen op school, een klasgenootje met een dodelijke ziekte, er is een onverwerkt kindertrauma waar de kijker slechts in korte flarden steeds meer over te weten komt.
Bepaald geen vrolijk uitgangspunt dus, maar het bijzondere aan Boy Swallows Universe is dat het verhaal een constante lichte toon weet vast te houden. Dromerig, naïef, liefdevol; de magisch-realistische blik van het kind dat weliswaar veel meegemaakt heeft, maar toch van zijn ouders blijft houden.
Dat is niet in de laatste plaats te danken aan het knappe acteerwerk van Felix Cameron als de dertienjarige hoofdpersoon Eli Bell.
“De serie heeft bepaald geen vrolijk uitgangspunt, maar weet toch een constante lichte toon vast te houden”
Tweet dit!
Maar wat deze serie echt onderscheidt, is dat er hoop in zit, goedheid en zachtheid in de meeste ogenschijnlijke rotzakken, en een geloof dat het wel degelijk mogelijk is om het leven ten goede te keren. Christelijk gezegd: er bestaat bekering, ja zelfs redding in het universum dat Eli Bell te slikken heeft.
Fenomenaal – en diep christelijk – is de episode waarin Eli nota bene op Eerste Kerstdag in de gevangenis inbreekt om zijn opgesloten moeder te kunnen zien. Wat een sterk zinnebeeld voor de menswording: de zoon daalt af naar de rauwe werkelijkheid van zijn moeder, en brengt haar verlossing; het is een keerpunt in haar leven.
Sommige dubbeltjes blijven dubbeltjes, sommige vervallen tot stuivers en centen. Ook dat zien we volop in Boy Swallows Universe, dat nota bene op een semi-autobiografische roman gebaseerd is. Maar de kwartjes zijn in de meerderheid, en zij maken deze miniserie zeer de moeite van het kijken waard.
Te zien op Netflix.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
