Paus Franciscus moedigt seminaristen aan om tijdens de Veertigdagentijd de vreugde van eenvoud te herontdekken, minder aandacht aan uiterlijk te besteden en goed met anderen op te schieten.

Voortgang op het “pad van bekering en vernieuwing” tijdens de vastentijd, zei de paus, begint met “jezelf toe te staan overweldigd te worden door vernieuwd ontzag voor Gods liefde”, de basis van elke roeping.

Hij ontmoette op 16 februari seminaristen en medewerkers van het Seminarie van Kardinaal Ascalesi, een aartsbisschoppelijk seminarie in het Italiaanse Napels dat zijn negentigste verjaardag vierde.

Eenvoud herontdekken

De paus las de toespraak die hij voor de gelegenheid had voorbereid niet voor, maar deelde kopieën van de tekst uit.

Eucharistische aanbidding en biddend de Bijbel lezen zijn volgens de paus twee van de beste manieren om Gods liefde opnieuw te ontdekken en ons gevoel van ontzag voor Gods liefde te vernieuwen.

De vastentijd is ook een tijd om “met vreugde de smaak voor eenvoud te herontdekken en verspilling te vermijden”, iets wat seminaristen ook zal helpen “een levensstijl aan te nemen die je in staat stelt om priesters te zijn die zichzelf kunnen geven aan anderen en attent zijn op de armsten.”

Broederschap

Wees op je hoede voor “de cultus van imago en uiterlijk”, zei hij, door “het innerlijke leven te voeden.”

En richt je op “leven in vrede en harmonie, het overwinnen van verdeeldheid en leren leven in broederschap met nederigheid”, adviseerde de paus. “Vooral vandaag is broederschap een van de grootste getuigenissen die we de wereld kunnen bieden.”

‘Bouwplaats van de Kerk’

Het seminarie – en de Katholieke Kerk zelf – is als een bouwplaats, aldus paus Franciscus. “Vorming eindigt nooit, het duurt een leven lang. En als je stopt, blijf je niet staan waar je was, maar ga je achteruit”, vertelde hij de studenten.

De Kerk zelf is “altijd in beweging, open voor de nieuwheid van de Geest, waarbij ze de verleiding weerstaat om zichzelf en haar eigen belangen te behouden”, schreef hij.

“De voornaamste taak van de ‘bouwplaats van de Kerk’ is om samen met de Verrezen Gekruisigde op weg te gaan, de schoonheid van zijn Evangelie naar mannen en vrouwen te brengen.”

Complexe realiteit

Het huidige proces gericht op synodaliteit, zei hij, benadrukt hoe priesters en bisschoppen worden geroepen “om dienaren te zijn – dat is wat ‘ministers’ betekent – die een stijl van pastorale onderscheiding aannemen in elke situatie, wetende dat wij allemaal, priesters en leken, op weg zijn naar volmaaktheid en dat we allemaal werkers zijn op een bouwplaats.

We kunnen geen monolithische, voorgevormde antwoorden bieden op de complexe realiteit van vandaag, maar we moeten onze energie steken in het verkondigen van Gods barmhartigheid en het manifesteren ervan door nabijheid, vaderschap, zachtmoedigheid en het verfijnen van de kunst van de onderscheiding.”

‘Niet bang zijn’

Op het bouwterrein van een seminarie, zei de paus, moeten seminaristen “niet bang zijn om de Heer in je leven te laten handelen. Zoals op een bouwplaats, zal de Geest eerst komen om die aspecten, die overtuigingen, die stijl en zelfs die onsamenhangende ideeën over geloof en het ambt te slopen die je zullen beletten te groeien volgens het Evangelie.

Dan zal dezelfde Geest, nadat hij de innerlijke leugens heeft weggevaagd, je een nieuw hart geven, je leven opbouwen in overeenstemming met de stijl van Jezus en je nieuwe schepselen en missionaire leerlingen maken.”

Luisteren naar uitdagingen

De paus bedankte het seminarieteam en vestigde speciale aandacht op de vrouwelijke religieuzen, getrouwde stellen en psychologische adviseurs die deel uitmaken van het team.

De structuur van de seminarievorming ondergaat veranderingen op basis van “het luisteren naar de uitdagingen die wachten op het priesterlijke ambt en die toewijding, passie en gezonde creativiteit vereisen van iedereen.”