Het Britse parlement vreest dat uitgeprocedeerde asielzoekers zich als christen laten dopen om uitzetting te voorkomen. Kerkleiders vermoeden dat dat veel minder vaak voorkomt dan de politiek stelt.

Verschillende experts, waaronder leiders van de katholieke en anglicaanse Kerken in het Verenigd Koninkrijk, werden eerder deze week ondervraagd door een commissie van het ministerie van Binnenlandse Zaken over de mogelijkheid dat uitgeprocedeerde asielzoekers het doopsel gebruiken als redmiddel om in het land te kunnen blijven.

Volgens de Britse vluchtelingendienst zijn Afghanistan, Iran en Pakistan enkele van de meest vertegenwoordigde nationaliteiten onder mensen die asiel aanvragen in het Verenigd Koninkrijk. Volgens hulporganisatie Open Doors zijn dat enkele van de landen waar christenen het zwaarst vervolgd worden.

Duizenden gevallen

Het is daardoor niet onvoorstelbaar dat uitgeprocedeerde asielzoekers uit die landen het doopsel zien als een middel waarmee ze alsnog voor een verblijfsvergunning in aanmerking zouden kunnen komen. Eerder dit jaar waren er aanwijzingen dat veertig migranten aan boord van de Bibby Stockholm – een schip waarop ongeveer vijfhonderd migranten hun asielaanvraag afwachten – christen wilden worden.

Matthew Firth, een voormalige priester van de anglicaanse Kerk, nu lid van de daarvan afgesplitste Free Church of England, vertelde de Daily Telegraph in februari dat hij persoonlijk getuige was van twintig gevallen van afgewezen asielzoekers die om het doopsel vroegen tijdens zijn tijd bij de anglicaanse Kerk. Hij gelooft dat er nog duizenden andere gevallen zijn.

In zijn toespraak tot de commissie van Binnenlandse Zaken zei Firth dat “alle” asielzoekers in hoger beroep een doop hebben aangevraagd. “Ik denk dat sommigen van hen in zeer moeilijke situaties zitten. Zij zien het doopsel als een redmiddel, of dat nu waar is of niet.”

Proces

Christopher Thomas, algemeen secretaris van de katholieke bisschoppenconferentie van Engeland en Wales, werd door een parlementslid gevraagd of mensen die gedoopt worden, blijven deelnemen aan het kerkelijk leven. “Je kunt niet met zekerheid zeggen dat dat in alle gevallen zal gebeuren. Iedere geloofservaring is verschillend.”

“Elke priester voert normaal gesproken een redelijk formeel gesprek met een kandidaat voor het doopsel”, legde hij uit. In zo’n proces wordt volgens hem uitgebreid geïnformeerd naar de achtergrond van de persoon. “Dat is op basis van oprechte betrokkenheid.”

‘Niet onfeilbaar’

De anglicaanse bisschop van Chelmsford, de in Iran geboren Eleanor Francis-Dehqani, vertelde het parlement dat de cijfers die asielzoekers beschuldigen van valse doop “niet helemaal kloppen”.

“Ik heb met geestelijken gesproken die mensen hebben afgewezen [voor het doopsel] omdat ze vonden dat ze niet aan de criteria voldeden,” zei ze, eraan toevoegend dat de geestelijken van de haar Kerk de doop “heel serieus” nemen. Ze erkende echter dat de anglicaanse Kerk “niet onfeilbaar” is. “We zijn een menselijke instelling, er kunnen fouten gemaakt worden.”

Volgens Francis-Dehqani moeten kerkelijke beslissingen niet worden genomen “op basis van een paar negatieve gevallen”.

“Ik denk dat het gevaarlijk is om een paar voorbeelden te gebruiken om een heel systeem te bekritiseren, vooral als het niet de verantwoordelijkheid van de Kerk is om de juistheid van de asielaanvraag te beoordelen.”

‘Geen bepalende factor’

Minister van Binnenlandse Zaken Tom Pursglove vertelde de commissie dat een christelijke bekering “geen bepalende factor” is in het besluitvormingsproces. Het wordt wel meegenomen, inclusief de geloofwaardigheid van de doopwens.

Het beeld dat asielzoekers pas om het doopsel vragen wanneer hun aanvraag is afgewezen, herkent hij niet. “We zien dat de overgrote meerderheid van de individuen waarbij christelijke bekering een factor is, zeggen dat ze zich bekeerd hebben in de eerste fase van de melding.”