Van alle interviews die hij had gegeven, vond CDA-lijsttrekker Henri Bontenbal dat met Katholiek Nieuwsblad het leukste. Dat vertelde hij onlangs in een podcast van zijn partij.
Dat horen wij natuurlijk graag, maar ik deel deze pluim nu niet om onszelf op de borst te kloppen. Welbeschouwd is de reden dat hij ons interview zo leuk vond best verontrustend. Het was, aldus Bontenbal, “gewoon een heel ander interview”, omdat “de belangrijkste principes van het katholiek sociaal denken werden langsgelopen, in plaats van de gebruikelijke vragen als ‘hoeveel zetels denk je te behalen?’”
“In een onvermijdelijke spagaat tussen principes en realiteit stappen we op 22 november allemaal het stemhokje binnen”
Tweet dit!
Kortom: het was een gesprek over de inhoud, over tijdloze principes in plaats van de waan van de dag. Waren wij werkelijk de enige die daarvoor kozen? Dat geeft toch te denken. Omtzigts mantra dat het ‘niet om de poppetjes moet gaan’, hoe terecht ook, heeft er in de praktijk toch vooral toe geleid dat het vooral om de poppetjes ging. Zolang de krantenkoppen gaan over stikstof, doet de BBB het goed; zakt de belangstelling voor dat thema, zakt ook de partij van Caroline van der Plas. Onze collectieve aandachtspanne is zo kort als ons geheugen – anders is het ook niet te verklaren dat de kameleontische VVD nog altijd de peilingen aanvoert.
Het maakt soms wat moedeloos. Belangrijke thema’s zijn er te over; bestaanszekerheid, zorg, onderwijs, woningen, ga zo maar door. We hebben het daar ook volop over, en iedereen van links tot rechts zal onderschrijven dat principes als solidariteit en menselijke waardigheid daarbij leidend moeten zijn. Maar als puntje bij paaltje komt, regeert toch de ideologie van de eigen portemonnee.
Dat is ook heel logisch, we doen daar allemaal aan mee. Bij ons thuis berekenen we ook wanneer we het beste een aanvullende verzekering kunnen afsluiten als een van de kinderen een beugel moet. Het leven is immers duur genoeg. Maar zorgverzekeraars klagen steen en been omdat de calculerende burger zo het principe van solidariteit ondermijnen. Dan kun je zeggen: ze moeten niet piepen, ze hebben dat systeem zelf gecreëerd. Maar we houden het inderdaad met z’n allen in stand.
In deze onvermijdelijke spagaat tussen principes en realiteit stappen we op 22 november allemaal het stemhokje binnen. Het beste dat we kunnen doen blijft volgens mij: ons kwakkelende geheugen opfrissen. Wat vonden we ook alweer belangrijk? Welke principes doen ertoe, zozeer zelfs dat ze ons eigen particuliere belang overstijgen?
Misschien kunnen we de krantenkoppen en verkiezingsdebatten tot die tijd beter laten voor wat ze zijn. Daar vinden we geen antwoorden op bovenstaande vragen, ze zijn alleen maar voer voor nog meer twijfel en wankelmoedigheid. Hoe wereldvreemd het ook mag klinken, ik denk dat je er veel meer aan hebt om een Bijbel open te slaan, of een pauselijke encycliek, of – voor wie niets met religieuze teksten heeft – zelfs een stevige roman of dichtbundel. Niet omdat we daar een antwoord vinden op de vraag welk vakje we straks rood moeten kleuren, maar vooral omdat daar ons een meer tijdloze horizon wordt voorgespiegeld. Een blik op wat er écht toe doet, voorbij onze portemonnee.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. Vrijblijvend kennismaken met onze weekeditie? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
