“Racisme kan niet gereduceerd worden tot een sociale kwestie. Er zit ook een geestelijke component aan, en we moeten bidden voor de bekering van ons land. We moeten bidden voor verandering, voor rechtvaardigheid.”
Ware en indrukwekkende woorden van een jonge broeder dominicaan uit Minneapolis, opgetekend door een lokale katholieke krant in die Amerikaanse stad waar onlangs de vonk in het kruitvat sprong na de dood van een ongewapende zwarte man door politiegeweld.
In hetzelfde artikel komt ook een Afro-Amerikaanse pastoraal werkster aan het woord, werkzaam in een parochie in de buurt van waar George Floyd vermoord werd. Even ware en indrukwekkende woorden van haar:
“Ik besefte gisteren ineens dat God steeds hetzelfde zegt: ‘Ik heb jullie alles gegeven om dit op te lossen. Ik heb jullie begenadigd met redelijkheid, intellect, mededogen, empathie, liefde – alle dingen die je nodig hebt om met elkaar samen te leven en de heiligheid van het leven te eerbiedigen. Ik huil met jullie, omdat jullie hier maar mee blijven worstelen en geen lessen trekken uit het verleden.’”
De Verenigde Staten vormen een hopeloos verdeeld en gepolariseerd land, en de sociale en politieke context is er onmiskenbaar anders. Maar het zou een vergissing zijn te denken dat het vuur dat daar letterlijk en figuurlijk oplaait, vanzelf wel dooft wanneer het de Atlantische oceaan bereikt.
De valstrik waar wij evenzeer vatbaar voor zijn, is dat we van alles een sociale of politieke kwestie maken, en de geestelijke dimensie uit het oog verliezen. Ja, zelfs ons geloof wordt zo een politieke opvatting.
‘Christelijke waarden’ worden dan een holle leus om anderen de les mee te lezen, in plaats van een eigen innerlijk kompas; het ‘koninkrijk Gods’ gaat samenvallen met de eigen aardse utopie. Dat was ooit het euvel van de linkse bevrijdingstheologie, maar inmiddels is het ook gangbaar geworden bij religieus rechts.
In die kringen – invloedrijk en luidruchtig in de VS, en ook in onze streken helaas een groeiende onderstroom – wordt kritiekloos gejuicht wanneer een politiek leider met de Bijbel zwaait, maar zodra een kerkelijk leider racisme aanklaagt als de geestelijke zonde die het nu eenmaal is, wordt die gehekeld als ‘politiek correct’.
Het zijn vaak dezelfde lieden die de paus ‘links’ noemen omdat hij zich zorgen maakt om de Schepping. Uiteindelijk zijn zij het echter zelf, en niet de paus of bisschoppen, die alles tot wereldse politiek reduceren en het geestelijke uit het oog verliezen.
“We kunnen denken dat wat ons verenigt, onze overtuigingen en onze moraal zijn”, zo zei paus Franciscus afgelopen Pinksterzondag. “Maar er is veel meer: ons principe van eenheid is de Heilige Geest.
Hij herinnert ons eraan dat wij op de eerste plaats Gods geliefde kinderen zijn. De Geest komt tot ons, in al onze verschillen en moeilijkheden, om ons te zeggen dat wij één Heer hebben, Jezus, en één Vader, en dat wij daarom broeders en zusters zijn.”
Dit is een boodschap die alle scheidslijnen overstijgt, die hopelijk gehoord en verstaan wordt door links en rechts, zwart en wit, van Rome tot Minneapolis. En evenzeer in onze eigen streken.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
