Liefst 2238 vrouwen reageerden op de oproep van het Netwerk Katholieke Vrouwen (NKV) om mee te doen aan een enquête in het kader van de bisschoppensynode over synodaliteit. Het rapport naar aanleiding van dit synodeproject ‘Zij heeft een verhaal’ werd afgelopen woensdag aangeboden aan kerkjuriste Myriam Wijlens, pauselijk adviseur voor de synode, en bisschop Gerard de Korte, referent Vrouw & Kerk.
2238 vrouwen, driekwart van hen actieve kerkgangers, dik 60 % ook als vrijwilliger betrokken: dat is een imposante groep, een geluid om uitermate serieus te nemen.
“Hoe meer wij de gelegenheid krijgen om onze mening te uiten, hoe minder wij ons gehoord voelen”
Tweet dit!
En de 35 pagina’s die het lezenswaardige rapport telt – en waar tal van zegeningen en zorgen genoemd worden, van liefde tot de liturgie en de gemeenschap tot en met discussies over het celibaat en vrouwenwijding – laten zich misschien ook het beste zo samenvatten: neem ons serieus.
Dat roept meteen ook wel een wezenlijke vraag op: wanneer voelen wij ons serieus genomen? Ik beluister links en rechts veel cynisme over het synodale proces. Er wordt wel veel gepraat, maar niet over ‘waar het echt om gaat’, zo heet het dan, en ‘uiteindelijk luisteren ze toch niet naar mij’.
‘Waar het echt om gaat’ wil dan zeggen: mijn persoonlijke stokpaardje, dat ondergesneeuwd raakt tussen andermans stokpaardjes (die we misschien iets te lichtzinnig als bijzaak terzijde schuiven – dáár moet het toch zeker niet over gaan?). En ‘naar mij wordt niet geluisterd’ betekent zo veel als: ik krijg mijn zin niet.
Ook in kerkelijke kring is een soort opinieparadox doorgedrongen, die het politieke klimaat al twee decennia bepaalt: dat hoe meer wij de gelegenheid hebben om onze mening te uiten, hoe minder wij ons gehoord voelen. Dat frustreert mensen, voedt wantrouwen en cynisme, en een geloof in een zeker kwaadaardig en anoniem ‘ze’: ‘ze’ luisteren niet, ‘ze’ denken alleen aan hun eigen belangen. ‘Ze’, dat zijn in kerkelijke context meestal ‘de bisschoppen’, ‘de geestelijkheid’, of vager nog: ‘het instituut’.
Dat onbestemde ‘ze-geloof’ beluister ik ook in het NKV-rapport, maar nogmaals: het is hoe dan ook een geluid dat het verdient om serieus genomen te worden. En niet badinerend terzijde geschoven mag worden, of afgedaan met een loos ‘ik hoor wat je zegt’ (managerstaal voor: klets maar raak, ik doe er toch niks mee).
Het risico van teleurstelling is groot, maar toch blijf ik hoopvol over deze synodale consultatie. Het grootse aan deze synode die door paus Franciscus zo vurig gewenst is, is dat er een wending mee bedoeld lijkt te zijn van het ‘ze’ naar het ‘we’. Dus van: ‘ze moeten de Kerk wat gastvrijer en aantrekkelijker maken’ naar ‘we moeten de Kerk wat gastvrijer en aantrekkelijker maken’. Die ene letter maakt echt een wereld van verschil. En legt de verantwoordelijkheid waar die hoort te liggen: bij ons allemaal, man en vrouw, leek en geestelijke.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 21. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
