Als jonge wees beloofde de Oegandese Phiona Nakafeero aan God dat ze haar leven zou wijden aan het helpen van andere weeskinderen. Het hoofd van de Friends of Jesus Community maakt haar belofte waar door als een ouder te zorgen voor welzijn en onderwijs voor tientallen kinderen.
“Voordat Ik je in de moederschoot vormde, koos Ik je uit” – die zin uit het bijbelboek Jeremia is tekenend voor het leven van Phiona Nakafeero (48). Allereerst omdat die haar kijk op God en het leven illustreert: “Alles wat gebeurt, zie ik als iets dat bijdraagt aan Gods plan”, legt ze uit.
Maar ook is die passage van toepassing op het werk waaraan Nakafeero zich gewijd heeft. Als stichter van de Friends of Jesus Community ontfermt ze zich namelijk over een dertigtal weeskinderen.
“Ons doel is om de jongste generatie aan het begin van hun leven het geloof bij te brengen.”
Tweet dit!
Met hen is ze weliswaar niet via de moederschoot verbonden, maar wel zorgt ze als pleegouder voor deze kinderen. In Masaka, in het zuiden van Oeganda, runt ze zowel een gemeenschap voor wezen als een basisschool.
Nakafeero verloor haar ouders op jonge leeftijd en werd door haar grootmoeder opgevoed. Geld om naar school te gaan was er nauwelijks. “Alles kwam via de Voorzienigheid. Oma zei ons vooral veel te bidden voor wat we nodig hadden.”
Nakafeero bracht meer tijd door met werken voor eten dan met in de schoolbanken zitten. In die tijd deed ze dan ook de belofte aan God dat als Hij haar hielp, zij in de toekomst haar best zou doen om te voorkomen dat andere kinderen zouden moeten lijden.
Het was haar wens om verpleegster te worden, maar zonder geld voor een opleiding leek die droom uitgesloten. Later kon ze wel aan de slag als schoonmaakster in een ziekenhuis. Nakafeero herinnert zich hoe ze vaak bleef kijken naar de verplegers in opleiding.
Na een tijdje besloot ze de stoute schoenen aan te trekken en te vragen of zij hun taken ook mocht proberen uit te voeren. Ze bleek er talent voor te hebben en kreeg een opleiding aangeboden. Op die manier werd ze uiteindelijk verloskundige.
Tijdens haar allereerste nachtdienst werd een baby op de veranda van het ziekenhuis achtergelaten. “We begonnen voor haar te zorgen; degene die dienst had, zorgde voor het kind.” Dat weeskind deed haar ook herinneren aan haar belofte aan God.
“Sindsdien kwamen er meer en meer kinderen bij.” Nakafeero probeerde ieder kind bij een pleeggezin of in een weeshuis onder te brengen, maar dat lukte niet altijd. Voor de kinderen die ze niet geplaatst kreeg, zorgde ze zelf.
Nakafeero voedde deze kinderen zelf op als pleegmoeder, maar wilde ook dat ze naar school konden. Sommigen kon ze plaatsen op scholen waar plek was, maar dat wilde niet altijd even goed vlotten. Bovendien kreeg ze steeds sterker het gevoel dat God wilde dat ze zelf een school oprichtte, geeft ze aan.
“Geloof moet je verzorgen als een plantje in een broeikas; je kunt niet gewoon een zaadje planten en aan zijn lot overlaten.”
Tweet dit!
Daar bood Nederlandse hulp uitkomst: Nakafeero kwam in contact met Anton Ruiter, die in Oeganda was om evangelisatietrainingen te geven. Met hulp van de Stichting Willibrordushuis, waar Ruiter bij betrokken is, kon Nakafeero drie jaar geleden haar school bouwen.
Net als de wezengemeenschap heet die school Friends of Jesus (Vrienden van Jezus). “De school heet zo omdat we daar bouwen aan het Rijk van God”, legt Nakafeero uit. “Ons doel is om de jongste generatie aan het begin van hun leven het geloof bij te brengen.”
“Heel jonge kinderen zijn net blanke paletten: ze nemen alles in zich op. Daarom willen we de kinderen zo jong mogelijk kennis met God laten maken, zodat ze in geloof groeien en floreren.”
Die behoefte blijkt sterk te leven in de regio: de school telt al ruim tweehonderd leerlingen. “We dachten vooral onze weeskinderen te onderwijzen, maar van overal komen ouders die hun kinderen naar onze school sturen.”
Dat zijn niet alleen katholieken; ook protestanten en moslims sturen hun kinderen naar Nakafeero’s school. Ook voor hen is namelijk ruimte: “Onze intentie is niet om ze te dopen, maar om Christus te verkondigen.”
Nakafeero is niet de enige die haar leven wijdt aan de zorg voor kinderen die niet tot haar biologische familie behoren. De docenten die op haar school lesgeven, doen dat meer vanuit overtuiging dan om wat het financieel oplevert: “We betalen zo’n beetje minder dan alle andere scholen en kunnen onze leerkrachten niet eens een privékamer aanbieden. Toch zeggen ze: hier doe ik werk dat mij gelukkig maakt.”
Een groep kinderen heeft in de afgelopen drie jaar het basisonderwijs afgerond. Nakafeero heeft al plannen voor een middelbare schoolopleiding; een nieuwe uitdaging, want dat project kost duizenden euro’s.
Desalniettemin is ze overtuigd van de waarde van die onderneming. “De kinderen hebben meer onderwijs en meer geloofsonderricht nodig. Geloof moet je verzorgen als een plantje in een broeikas; je kunt niet gewoon een zaadje planten en aan zijn lot overlaten.”
Nakafeero ontfermt zich iedere dag over anderen – maar haar werk bemoedigt haar ook in haar eigen geloofsleven. “Elke dag besef ik dat je het in dit leven niet in je eentje redt; dat kan alleen met hulp van God. Kijk maar naar mij: ik moest werken voor mijn eten en kon niet eens naar school, maar nu bied ik anderen de kans om naar school te gaan.”
| Dit artikel kwam tot stand met steun van het Instituut voor Huwelijk, Gezin en Opvoeding. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
