Twee leden van de Sint Maartenparochie in Doorn richtten eerder dit jaar kledingbank We Share op. Het initiatief begon bescheiden, maar heeft in korte tijd een groeispurt doorgemaakt. “We zien hier de hand van God in.”

Op een donderdag in november bezoeken een stuk of twintig klanten de kledingbank We Share. Om filevorming te voorkomen, staan er vijf winkelmandjes bij de deur. Als die op zijn, moeten volgende klanten wachten.

Populaire artikelen zijn maandverband, incontinentiemateriaal, toiletartikelen en ondergoed. Een tekort is er aan kleding in kleine damesmaten. Zeer gewild zijn gebruikte rolkoffers; die kunnen dienst doen als kledingkast.

Delen

We Share is opgericht door parochianen van de Sint Martinuskerk in Doorn. Mensen met een bescheiden inkomen kunnen in het gezellige winkeltje bij de kerk goede, gebruikte kleding, linnengoed en – zolang de voorraad strekt – toiletartikelen uitzoeken.

We Share betekent wij delen. Mensen die goede kleding, schoenen en linnengoed over hebben, kunnen dat elke woensdag inleveren. Op donderdagmorgen is de winkel open voor mensen die kleding nodig hebben.

Sint Maarten

Pastoor Harrold Zemann verrichtte op 6 april van dit jaar de officiële opening. Hij zegende het initiatief en bracht daarbij het verhaal van sint Maarten in herinnering. De naamgever van de parochie deelde zijn mantel met een arme bedelaar.

Initiatiefnemers Gina Peters en Annemarie Damen kijken verwonderd naar het succes van We Share. Peters is al ruim veertig jaar actief als woonbegeleider bij Bartiméus, een zorginstelling voor mensen met verschillende visuele en verstandelijke beperkingen.

Damen begon in 2021 aan de opleiding tot diaconaal assistent. Op haar stageplaats bij de Gemeenschap Sant’Egidio in Apeldoorn maakte ze kennis met het fenomeen kledingbank. In dezelfde periode gaf pastoraal werker Nelleke Spiljaard aan dat er bij mensen uit de buurt behoefte was aan goede kleding. Damen: “De wereld staat in brand, daar mag je niet onverschillig tegenover staan.”

‘Hand van God’

Peters en Damen begonnen heel kleinschalig met het ronddelen van kleding, achterin de kerk, na de wekelijkse inloop op donderdagmiddag. Langzaam maar zeker groeide dat uit tot de kledingbank zoals die nu is. “We hebben er ook voor gebeden en zien er de hand van God in”, zegt Peters.

De winkelruimte was eerder in gebruik als honk voor de misdienaars, maar stond leeg sinds die er niet meer zijn. “Met parochianen en vluchtelingen samen hebben we alles hier schoongemaakt, geschilderd en opgeknapt.”

Damen vertelt dat de inzameling van kleding en huishoudtextiel heel goed gaat. “We krijgen heel veel nette kleding, ook van mensen die overleden zijn. Alles wordt door ons gesorteerd. Een deel is niet bruikbaar als kleding; dat verkopen we als lompen aan Tex Collect, een initiatief dat textiel ophaalt voor goede doelen. Kledingstukken waar we er te veel van hebben, gaan naar Stichting Maris, die weeskinderen in Hongarije helpt. Een deel gaat schoon en gesorteerd in de opslag. We zijn begonnen met bananendozen, maar hebben nu plastic bakken zodat we het vochtvrij kunnen bewaren.”

Missionair

Beide vrouwen steken er ieder minstens een volle dag per week in. “We willen een missionaire parochie zijn en vragen ons af: hoe kun je er voor elkaar zijn? Op deze manier word je er gewoon blij van”, zegt Peters.

Binnen de organisatie hebben de vrouwen allebei een eigen rol. Peters houdt de administratie en de website bij en onderhoudt contacten buiten de eigen kring, bijvoorbeeld om geld binnen te halen. Damen zorgt dat de winkel er aantrekkelijk uitziet. Ook vertaalde ze de manier van werken van de kledingbank van Sant’Egidio naar een meer kleinschalige werkwijze, omdat Doorn nu eenmaal een stuk kleiner is dan Apeldoorn.

Vrijwilligers

Met hun aanstekelijke enthousiasme hebben ze een kring van vrijwilligers om zich heen verzameld. Die draaien winkeldiensten, maar zetten zich ook op allerlei andere manieren in, aldus Peters: “Een dame van 93 breit babydekentjes en boxkleden voor ons. En een van de vrijwilligers maakt kleine cadeautjes waar we gulle gevers mee bedanken.”

Donaties zijn namelijk erg welkom bij de kledingbank: er is vooral behoefte aan kledingrekken, vochtvreters, maandverband, toiletartikelen en ondergoed.

‘Drempel voor Nederlanders’

Klanten bereikt We Share via allerlei wegen. Velen vinden het initiatief vanuit de Voedselbank, het asielzoekerscentrum in Leersum en de plaatselijke opvanglocatie voor Oekraïense vluchtelingen. Veel klanten zijn van buitenlandse afkomst, maar er zijn ook Nederlandse klanten.

Peters: “We merken wel dat de drempel voor met name Nederlanders hoog is. Die bellen vaak eerst als ze echt kleding nodig hebben, om te informeren hoe het precies in zijn werk gaat.”

Wie voor het eerst komt winkelen, wordt ingeschreven en krijgt een kaartje mee met daarop de datum waarop je opnieuw mag winkelen, op zijn vroegst na zes weken. Een klant mag maximaal tien stuks meenemen. Wie met een kind komt, mag maximaal vijftien artikelen meenemen. Best lastig, vindt Damen: “Je zou ze alles zo mee willen geven, maar dan is er niet genoeg voor volgende klanten.”