“Als ik eerder in mijn leven had leren bidden, als ik eerder de Bijbel was gaan lezen, had ik waarschijnlijk vele fouten niet gemaakt”, zei de portierster van het kindertehuis dat we bijna iedere zondagmiddag bezoeken.

Gianna heeft ons in het afgelopen halfjaar al vaak zien komen. Aangezien een Rus nu eenmaal geen Italiaan is, heeft ze nu lang genoeg de kat uit de boom gekeken om het vertrouwen te hebben met ons in gesprek te gaan. Misschien was het ook wel omdat ik zag dat haar arm in het gips zat, dat ik me voor haar interesseerde en mijn ervaring over een gebroken pols met haar deelde.

Zo kwamen we van de pols tot de ziel en opeens vertelde ze dat ze al een tijdje geleden begonnen was met bidden en het lezen van de Bijbel. Dat gaf haar nu een nieuwe blik op het leven. Ik vroeg of ze gedoopt was, maar ze antwoordde dat haar ouders niet gedoopt waren en ook hun kinderen niet hadden laten dopen. Daaruit concludeerde ze dat de doop niet voor haar weggelegd was.

“Maar ik ben niet meer atheïst zoals voorheen”, vertrouwde deze vrouw van rond de zestig me toe. Ze was geraakt door Jezus en ze liet haar verlangen naar vergeving van haar zonden doorschemeren. “Had ik Hem maar eerder gekend! Ik ben ongeduldig en heb een moeilijk karakter, daar is niets meer aan te doen”, zei ze met een nederige openhartigheid die me raakte. “God is Liefde”, antwoordde ik haar. “Hij wacht op ons, Hij is aanwezig in ons!” Ja, dat raakte haar, dat God Liefde is. Daar wilde zij nu naar leven, ondanks haar tekortkomingen.

Nederigheid en liefde tekenen het begin van de verandering. Zelfkennis is net zo nodig als de liefde om de kracht te hebben over moeilijkheden heen te komen en een deugdzaam mens te worden. Hoe anders een leven mét God is dan een leven zonder God, horen wij uit de mond van vele mensen.

Mensen hier groeiden op in een samenleving waar er voor God geen plaats was; sterker nog, waar het geloof in God gezien werd als negatief, als iets dat je af moest weren. Mensen voelen zich bedrogen door de ideologische leuzen van hun jeugd.

Er zijn momenten in ieders leven waarop de vragen onherroepelijk opkomen. Veelal is het de hartenpijn die mensen doet reageren. Het besef van het zondaar-zijn is moeilijk, maar kan juist daardoor ook helend gaan werken. Wie zichzelf in het hart durft te zien en zijn kleinheid ten opzichte van God onder ogen ziet, kan grote sprongen maken naar Hem toe.

De wegen naar God zijn eindeloos. Sommigen ontmoeten Hem al als kind en behouden een rein geloof, hun hele leven lang. Wie echter de weg van de grote bekeringen moet volgen, is ondanks alles niet minder kind van God. In onze dagelijkse gang door Khabarovsk hebben wij vele geloofsgesprekken met de meest verschillende mensen en op de meest onverwachte plekken.

Vaker doen de mensen alsof ze geen boodschap aan ons hebben. Aanvankelijk lijkt onze aanwezigheid hen zelfs enigszins te storen. Maar als wij vriendelijk blijven groeten, gaat op een zeker moment de deur van het hart open voor een ware dialoog, die ons toont hoe de Heilige Geest in de harten van mensen leven inademt.

Moeder Anima Christi is missionaris in Rusland. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.