Laat dit stukje statistiek even op u inwerken. Het aantal aanslagen tegen christelijke eigendommen – denk aan kerken, begraafplaatsen, scholen, ziekenhuizen – lag in 2023 wereldwijd zeven keer hoger dan in het jaar ervoor: van 2.110 naar 14.766. Dat meldde de christelijke hulporganisatie Open Doors deze week in de jaarlijkse Ranglijst Christenvervolging.
Een verzevenvoudiging! En dat is maar één van de vele deprimerende cijfers die het rapport opsomt. Ongeveer vijfduizend christenen werden vermoord vanwege hun geloof, waarvan vierduizend in Nigeria. Zo’n vijftienduizend kerken werden gesloopt, waarvan tienduizend in China. Enzovoort.
In tijden van identiteitspolitiek – ieder z’n eigen clubje gelijkgestemden – wordt zoiets al snel afgedaan met de dooddoener: “Ach ja, christenen komen natuurlijk op voor hun eigen geloofsgenoten, maar ook andere geloofsgroepen gaan gebukt onder geweld, hoor.”
Om meerdere redenen is die denkwijze curieus. Als een Nederlandse Palestijn op de Dam gaat demonstreren voor zijn familieleden in Gaza, vindt niemand dat raar. Sterker nog, velen zullen hun solidariteit betuigen en zelfs mee demonstreren. Maar van een Nederlandse christen die opkomt voor geloofsgenoten in gevaar elders op de wereld, worden de motieven in twijfel getrokken, en hij blijft alleen staan. Waar is dan de solidariteit van de mensen die niet ‘tot dezelfde club’ behoren?
Maar meer nog gaat dat hele clubjesdenken mank in de realiteit van het wereldwijde christendom. Om de enorme interne verscheidenheid ervan op de eerste plaats als het gaat om culturen en geloofsbeleving – we zijn niet één uniforme club gelijkgestemden. En misschien nog fundamenteler: het gebod van de naastenliefde dat zo centraal staat in alle smaken en stammen van het christendom, doorbreekt nu net iedere vorm van identiteitspolitiek.
Wij zijn geroepen onze naasten lief te hebben, ongeacht de club waartoe zij behoren. Precies dat maakt dat machthebbers en ideologische bewegingen zo zenuwachtig worden van christenen. Vanuit de aard van dat liefdegebod blijven zij namelijk niet braaf op hun eigen erfje, maar komen zij – wars van alle politieke verhoudingen – mensen in nood te hulp. Zelfs als ze dat met de dood moeten bekopen.
We staan aan het begin van de Week van Gebed voor de eenheid van de christenen. Dit jaar werd het materiaal verzorgd door katholieke en protestantse christenen uit Burkina Faso – nummer 20 op de ranglijst van Open Doors. Naastenliefde is het centrale thema dit jaar. “Het is niet onze gedeelde identiteit die ons ertoe moet aanzetten de ander te hulp te komen, maar de liefde voor onze ‘naaste’”, staat te lezen op de website van deze gebedsweek. Zo is dat.
Niet omdat zij ‘medegelovigen’ zijn, zullen we in deze week ook bidden voor de vervolgde christenen – maar omdat ze medemensen zijn.
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. Vrijblijvend kennismaken met onze weekeditie? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
