Na Kerstmis zijn wij een weekje op reis gegaan. Dat doen we nu al voor het tweede jaar op rij, en ik denk dat het een blijvertje wordt. Het is heerlijk om de boel lekker de boel te laten en de overgang naar een nieuw jaar te vieren in onze eigen cocon, ver weg van bubbels, wild geknal en plichtplegingen.

Bijkomend voordeel is dat het kerstfeest op die manier niet langer verdrinkt tussen alle andere feestelijke bijeenkomsten van eind december, en terecht weer de ereplaats krijgt.

In het vakantiehuis lagen tot mijn grote vreugde hele stapels boeken van diverse genres, voor alle leeftijden en in verschillende talen. Bij de kinderen was één bepaald boek evenwel bijzonder populair: het Guinness Book of Records, editie 2019. En zo werden manlief en ik de hele week lang getrakteerd op een bloemlezing van de meest uiteenlopende records en topprestaties.

Dus weten we nu dat een Russisch model zich officieel de vrouw met de langste benen (132 cm) mag noemen, dat een Nederlander uit Hoogvliet de grootste collectie clowngerelateerde items (4348 stuks) ter wereld bezit, en dat een Belg in 2017 zomaar eventjes 10.416 suikerklontjes op elkaar stapelde om de hoogste suikerpiramide uit de menselijke geschiedenis te bouwen.

Record onderwaterstrijken

Ieder zijn hobby, denk ik dan maar. Persoonlijk was ik meer onder de indruk van records als pakweg ‘onderwaterstrijken’ – hoe komt iemand daar nou bij? – en ‘wc-papierrollen op je voorhoofd stapelen en in evenwicht houden op een skateboard’ (dat met een toren van twaalf stuks op naam staat van een Amerikaan). Ik vind het eigenlijk al een prestatie op zich dat iemand op een mooie dag besloot om daarmee een record te gaan vestigen.

Nu staan mijn kinderen met hun enthousiasme wellicht niet alleen – anders zou het Guinness Book niet bestaan. Er zit in de mens onmiskenbaar een zekere fascinatie voor alles wat het gewone overstijgt. Daar kunnen wij christenen ons voordeel mee doen: onze God doet immers de allergrootste dingen!

Niet alleen in Zijn scheppend werk, dat reikt van minuscule protonen en quarks tot een machtige hemelkoepel met alles er tussenin. Maar net zozeer in wie Hij is: Hij is immers de meest liefdevolle, de meest goedaardige, de meest rechtvaardige, de trouwste, de zachtste, de geduldigste, de meest volmaakte. Hij bracht het grootste liefdesoffer en bestaat al het aller langst – langer dan de tijd zelf, stel je voor.

Ik denk dat wij er goed aan doen om daar als volwassen christenen bewust bij stil te staan. Om die goddelijke records met kinderlijke verwondering tot ons te laten doordringen. Want als we eerlijk zijn, moeten we wellicht bekennen dat we er mettertijd wat aan gewend zijn geraakt. Ja, dat we ze heel gewoon zijn gaan vinden – terwijl ze een wezenlijk onderdeel vormen van het Goede Nieuws dat wij de wereld te vertellen hebben.

Ik ga dit jaar in elk geval wat vaker verkondigen hoe bijzonder mijn God is. Misschien word ik zo wel de geestdriftigste columniste van de Lage Landen. Zou dat record al bestaan?

Nathalie De Clerck is tolk, auteur en therapeute gespecialiseerd in relatie- en gezinskwesties. Ze is getrouwd en moeder van vier kinderen. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.