Het woord ‘meditatie’ heeft zo ongeveer een exotische bijklank gekregen. Toch blijkt deze term ingevoerd door onze inheemse heilige kerkvader Hiëronymus, bij zijn vertaling van de Bijbel in het Latijn. Meditari zou uit de militaire wereld komen en zoiets betekenen als oefenen. In feite zal elke biddende christen wel in een of andere zin mediteren, al noemt hij het zo niet.

Puzzel

Voor wie zoekt naar wat achtergrond en weetjes rond christelijke meditatie, biedt dit boekje een bondig historisch overzicht – geen praktische gids dus. Beknopt worden chronologisch enkele autoriteiten besproken.

In het begin soms zo kort dat het haast de moeite niet is, of een gebrek aan nuance dreigt. Maar geleidelijk aan wordt het interessant en vormt de puzzel zich tot een overzicht van de verschillende facetten en vormen van meditatie, en de verhouding tot contemplatie.

Grote namen

De eerste grote namen die aan bod komen zijn Origenes, Evagrius, Cassianus, Augustinus, Benedictus en paus Gregorius. Telkens krijg je in enkele bladzijden een beeld van de persoon, enkele gedachten en soms een citaat. Vervolgens komen de Victorijnen aan bod, Guigo II de kartuizer – de man van de lectio divina – waarna nog Bernardus, Ignatius, Theresia en Johannes van het Kruis volgen.

Na deze rijke zestien eeuwen krijg je in de tweede helft van het boek het vervolg in de katholieke Kerk, alsook vanaf Luther in de protestantse kerken. Eigenlijk vinden ze steeds het wiel weer opnieuw uit, en zie je op den duur door de diversiteit aan termen en methoden door de bomen het bos niet meer. Zeker in de moderne tijd, met het invoeren van Oosterse, esoterische en therapeutische technieken. En hoe moet je nog inschatten of je die technieken wel kan vertrouwen?

Verlangen naar eenvoud

Bovendien verzamelt de auteur informatie vanuit een protestants perspectief: wat niet aan bod komt, is meditatie met iconen of andere beelden, met de mysteries van de rozenkrans of andere devotiegebeden en zo meer.

Uiteindelijk verlang je na heel dit theoretisch en methodisch kluwen naar eenvoud, naar een simpel gebed, zoals dat wat de Meester zelf ons leerde: het Onzevader. Kwam het ook niet gewoon hierop neer: bemin uw God? De liefde echter lijkt wat uit te drogen tussen al die gedachten over het zich ontdoen van gedachten…