Ik was van plan deze column te schrijven over The Sound of Freedom, de recent uitgekomen film met Jim Caviezel (de acteur die Jezus vertolkt in The Passion of the Christ). De hoofdpersoon maakt het tot zijn missie om kinderen te redden van mensenhandelaars.
Het leek me ook een goede link naar de serie evenementen die een paar weken geleden in het Vaticaan plaatsvonden. Die werden georganiseerd door het wereldwijde netwerk Talitha Kum, opgezet door vrouwelijk religieuzen die zich inzetten tegen mensenhandel.
Ik had even over het hoofd gezien dat The Sound of Freedom niet de beste film is om te kijken als je net een baby hebt gekregen, zoals ik.
Een beetje beschaamd geef ik toe dat ik niet verder heb gekeken dan de eerste minuut, bang voor wat ik te zien zou krijgen. Ik kon de moed niet opbrengen, hoewel ik het voor mezelf een morele plicht vond om de film te kijken.
Wat de film toont is nu eenmaal een realiteit in de wereld waarin we leven. Is het dan niet oneerlijk dat ik het privilege heb om wel of niet weg te kijken van zo’n afschuwelijke confrontatie? Dat ik ervoor kan kiezen om me af te wenden?
Nu we aan de lopende band geconfronteerd worden met alle ellende die op de planeet plaatsvindt – en dan is er nog alle ellende die niet wordt vermeld op het nieuws – kan het een uitdaging zijn om niet moedeloos te worden.
“Wat we doen heeft invloed, daar waar we zijn en met dat wat we hebben.”
Tweet dit!
Moeten we dan iedere dag onze kleren scheuren om het leed dat we niet kunnen voorkomen, of kunnen we ons beter richten op ons eigen hachje? Als puntje bij paaltje komt kunnen we toch weinig veranderen aan het grote geheel…
Beide houdingen voelen voor mij passief en vruchteloos. Verteerd door somberheid brengen we geen hoop, maar onverschilligheid staat al helemaal ver van het Evangelie af. Er is dus maar één plek waar we kunnen staan als die twee opties niet compleet voelen, en dat is balancerend in het midden.
Niemand kan ontkennen dat de wereld corrupt en duivels kan zijn. Op hetzelfde moment is de mens ook tot veel goeds in staat; ik denk dat daar de sleutel zit. Niet iedereen is geroepen om op missie te gaan naar een derdewereldland of te collecteren voor een goed doel. Maar wat we doen heeft invloed, daar waar we zijn en met dat wat we hebben.
Het lijkt geen originele boodschap, maar we kunnen helende aloëverakompressen zijn op een verbrande en uitgedroogde wereld – een variant op het “zout der aarde”.
Wanneer men tegen Johannes de Doper zegt dat zijn doelgroep is overgelopen naar Jezus om gedoopt te worden, antwoordt hij: “Een mens kan alleen ontvangen wat hem door de hemel gegeven wordt.” (Joh.3:27).
Zo denk ik dat ieder van ons persoonlijk is toegerust met zijn eigen ‘werk’ voor het Koninkrijk van God. Biddend en vrijgevig kunnen we het Koninkrijk om ons heen vormgeven, voor het welzijn van onze broeders en zusters, dichtbij of ver weg.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
